First topic message reminder :


[ukryjedycje]

Ostatnio zmieniony przez Mistrz Gry dnia Czw Lip 20, 2023 9:08 pm, w całości zmieniany 1 raz

Sytuacja na plaży robiła się gęstsza, wręcz napięta jak plandeka na pickupie. O'Ridley czuł w sobie chęć walki i palenia, a papieros się kończył się. Nie planował bić kobiety lub być przez nią pobity, ale z drugiej to był Carter. Drapieżnik, szkodnik żerujący na ekosystemie Cripple Rock, który najchętniej wyciąłby cały las i zabił znajdujące się tam zwierzęta. Świat ludzi potrafił być bardziej okrutny niż ten zwierząt czy roślin.
-Mam swoje powody.-zaczął Arthur-Widzę, że lubicie się rządzić poza Cripple Rock też, ale hej - czego mogłem spodziewać się. Co dalej ? Będziesz chciała, abym grzecznie merdał ogonem i przynosił Ci każdą zarżnięte zwierzę pod stopy ?-gotowało się w mężczyźnie na samą myśl, ile ta banda myśliwych wybijała żywych istot w Cripple Rock. Nie rozumiał jak krąg i ród O'Ridleyów pozwalał na to, ale cała sprawa go niemiłosiernie wkurzała. To nawet nie chodziło o samych Carterów, ale każda osoba, która polowała na żywe istoty świętego lasu.
Oczywistym było, że nie każde napotkane zwierzę, to była przyjazna wiewiórka czy mysz, ale też czego można się spodziewać gdy losowo poluje się na mięsożerne zwierzęta lub wybija się okoliczne gatunki, będące ważnym elementem okolicznego środowiska.
Pomiędzy kobietą, a czarodziejem był tylko 1 krok, aby doszło do rozlewu krwi, jeszcze przed wschodem słońca.

Rzut na otrząśnięcie się: k100 + 0(siła woli), próg: 60

The member 'Arthur O'Ridley' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 60

Ten mały wypierdek chyba myślał, że mnie tym obrazi. Tymi swoimi śmiesznymi pociskami, które wyniósł z przedszkola. Moje pięcioletnie dzieci miały bardziej cięty język i większą wyobraźnię do obrażania ludzi niż on. Ale czego miałam się spodziewać po O’Ridleyu, jeszcze w dodatku jakimś naćpanym, bo nie sądzę, że wszystko z jego główką jest w porządku. A jeśli ma tak na co dzień, to pozostaje mi tylko współczuć rodzinie.
Ale jakoś mi ich nie żal.
— Pierwszy raz byś się do czegoś przydał – rzucam w odpowiedzi. – Ale wypieprzyłbyś się na pierwszym wystającym korzeniu.
Jeszcze by sam się złapał w sidła dla zająca i byłby tylko problem go rozplątywać. Ech, wszyscy pierdolą jakieś farmazony na Carterów, ale gdyby świat miał się zaraz skończyć, to ciekawe do kogo by niby przyszli.
— Powiedziałam, żebyś siadał na dupie. – Powtarzam, bo widocznie nie dotarło, a ten zaraz wyleci z zębami jak ten groźny szczeniak yorka. – Magipugnus – inkantuję, choć zaklęcie nie chce mnie słuchać. Świetnie, wszystko przeciwko mnie. Ten gówniarz musiał mnie wyprowadzić z równowagi, więc ja postanawiam wyprowadzić jego.
Po staroamerykańsku, zwyczajnie wyciągam rękę, żeby go popchnąć na leżaki, żeby usadził tą swoją dupę i się uspokoił.
— I przemyśl swoje zachowanie, zanim zaczniesz skakać do innych ludzi.
Ten przypadek widocznie był wybitny, skoro nie przeszkadzała mu strzelba na ramieniu, choćby w formie straszaka.
A może wiedział, że i tak jej nie mogłam użyć. Nie chciałam większych kłopotów dla rodziny, nawet jeśli jeden O’Ridley mniej sprawiłby, że świat byłby piękniejszy.

rzut z zaklęciem tutaj