First topic message reminder :

The member 'Astaroth Cabot' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 66

Z potwornym bólem w głowie, jakby ktoś rozsadził mu czaszkę, wsypał do środka rozżarzone węgle, obserwował ja chmura czegoś (magii? Na pewno z magii) tworzy się ponad głowami, przenikając ot tak przez klatkę, jakby ta stanowiła dla niej nic więcej niż kolejny podmuch powietrza. Zmrużone oczy i dziwne zamglenie mogło trwać w nieskończoność, ale za żadne skarby Marwood nie byłby w stanie oderwać się od tego zjawiska. Czując skutki rytuału, był świadom, że mógłby wykonać ich jeszcze dziesiątki, aby tylko wola Lucyfera się wypełniła, aby tylko jego dzieci były bezpieczne.
Może wcale nie był im do tego potrzebny? Frank. Nie Lucyfer.
Surtr przemienił się ot tak, jakby była to dla niego chwila. Ból wyraźnie uleciał z jego ciała i teraz przed całym Kowenem Dnia zgromadzonym w kamiennym pomieszczeniu, stał nie więzień a Upadły Anioł. Upadły Anioł, który w swej wdzięczności stanie po stronie jedynego Zbawcy tego świata. Odetchnął z ulgą. Udało się, musiało się udać, ból, zmęczenie, opasłe myśli pragnące tylko spokoju — to wszystko nic. Obserwował jeszcze wynurzający się w płomieniach magii miecz. Ten wyrósł z podziemi — wszystko takie proste. Nie zdążył spytać, czy to dar od Lucyfera, czy powierzony mu przed laty artefakt, nie zdołał dotknąć — wiedząc tylko, że jest piękny.
Kolejne osoby wstawały. Frank przetarł pot ze skroni, otrząsając się w położeniu, by również podnieść się niezgrabnie w górę. Cholerne biodro.
A więc to już...
Sumienie ryczało, odzywała się tamta cząstka energii zagubiona przed laty, gdy 23-letni jeszcze Frank przysięgał sobie i innym, że choćby miał poświęcić temu wszystko, tak zostanie Alfą i Omegą i swoimi badaniami zmieni świat. Czy przepowiednia nie spełniła się teraz? Czy nie stał się częścią tego wszystkiego? Cholernego planu, który miał odmienić losy Ziemi?
Patrzył jak Surtr, Astaroth, Sebastian, Imani i Judith — cali i zdrowi — powoli odchodzą, lecz sam nie ruszył się w przód, najpierw sięgając po lusterko. Winnifred nie pomagała, a przecież wyraźnie ją o to prosił. Nie sądził, że córka mogłaby ot tak po prostu się poddać, albo zignorować własny Kowen. Nawet jeśli była jeszcze młoda, to nie była przecież zła. Sumienie by jej na to nie pozwoliło ani tym bardziej ta potworna ambicja. Spojrzał więc w lusterko, próbując na siłę doszukać się tam jej obrazu, a jeśli ten pojawił się, to wystarczyło, aby upewnić się, że żyje — pokiwać głową i dać znać „ja też”.
Kroki powoli odchodziły w dal, a Marwood dalej stał twardo w jednym punkcie.
— Imani — powiedział twardo do towarzyszki, gdy zatrzymała się jeszcze na chwilę, by uleczyć własne nerwy. — Dotrę do was zaraz, muszę to zbadać. Coś musi ją zasilać, postaram się to rozbroić — był pewien, że zrozumie. — Muszę spróbować...
A jeśli nie — to nie zrozumie.
Sam zaczął przyglądać się klatce, próbując ze wszelkich sił lepiej pojąć system jej działania. Chciał rozpoznać znane sobie i nieznane wiązania magiczne, odkryć czy jest zasilana czymś, co mógłby zabrać — jak tamten kamień w drzewie. Czymś, co mogłoby wspomóc samego Lucyfera swoją mocą?

Akcja #1 - próbuję nawiązać kontakt z Winnifred, by upewnić się, że jest bezpieczna
Akcja #2 - próbuję zrozumieć system działania więzienia pod kątem teorii magii
nie idę do przodu (na razie)

The member 'Frank Marwood' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 27

Judith, magia anatomiczna pozostawała poza Twoim zasięgiem - czar się nie udał. Gorsou niechętnie przyjął zaoferowaną pomoc i bez słowa szedł dalej z Twoim oparciem. W pewnym momencie Gorsou złapał cię za nadgarstek chorej ręki swoją dłonią. Czułaś, jak magia zaczyna przez Ciebie przepływać i po chwili zauważyłaś, że ściany jaskini nie są już dla Ciebie tak przytłaczające

Imani, zaoferowałaś Gorsou krople, ale ten ich nie przyjął: - Dziękuję.., ale zachowaj je dla siebie. Potrzebuję jeszcze momentu, żeby powrócić do sił... - Pokręcił głową, gdy z trudem wypowiadał te słowa. Mogłaś tylko uwierzyć w jego słowa, choć dobrze wiedziałaś, że Cię okłamał.
Leczenie poszło Ci lepiej niż u Judith. Po inkantacji czujesz się o wiele spokojniejsza, a Twoja głowa jest o wiele lżejsza niż wcześniej.

Sebastianie, Ty też nie byłeś dzisiaj najlepszym medykiem. Twój czar się nie udał.

Astarocie, magia była dzisiaj definitywnie po Twojej stronie - leczysz Imani i Sebastiana.

Franku, gdy czwórka Twoich towarzyszy zniknęła w korytarzu, Ty zdecydowałeś się zostać tutaj na miejscu. Przyglądając się magicznej klatce, zauważyłeś kilka rzeczy. Była ona idealnym sześcianem, a wiązki magii materializowały się w coś przypominającego miniaturowe pioruny, gdy tylko do niej podeszłeś. Mogłeś więc mieć pomysł, że tak ona reaguje na żywe tkanki, a dotknięcie jej groziło efektem podobnym do porażenia prądem. Twoje włosy unosiły się pod wpływem elektrostatyki obecnej przy jej ścianach. Wtedy naszła Cię eureka. Efekt rażenia prądem musiał mieć swoje źródło. Elektryzowanie się cząsteczek magii następowało na kilka sposób, ale Ty pomyślałeś tylko o jednym z nich - elektryzowanie przez indukcję. Freyr zapewne ją regularnie "ładował" swoją magią. Gdyby go zabrakło, nie byłoby już efektu prądu, ale ściany stałyby dalej. Zagadką na razie pozostanie dla Ciebie myśl o tym, czy można byłoby je zniszczyć mechanicznie, gdy zabraknie jej mocy i czy wtedy też jej wnętrze dalej pozostałoby wyjałowione od magii.
W lusterku nie widziałeś już nic szczególnego, ale mogłeś mieć złe przeczucia, gdy obraz przedstawiał znajomy sufit w mieszkaniu Twojej drugiej córki, który zaraz zaczął jakby oblewać się szkarłatem.


Czternasta tura!

Franku, jeżeli chcesz dołączyć do swoich towarzyszy, potrzebujesz zużyć na to akcję, ruszając w głąb tego korytarza. Jak wejdziesz teraz na kamienną salę, to znajdziesz się w lewym górnym rogu tamtej mapy.

Imani, Sebastianie, Judith, Astarocie, przechodzicie do tej lokacji.

Judith, dotyk Gorsou uleczył Twoją klaustrofobię. Minus do kości już nie obowiązuje.

Punkty życia:
[/b]Sebastian Verity: 151/181 PŻ (-15 M, -5 P obicia i otarcia,  -30 P, migrena, zawroty głowy, +15 P, +5 M)
Frank Marwood: 141/151 PŻ (-10 M, -25 P, migrena, zawroty głowy, gorączka, nudności)
Imani Padmore 132/146 PŻ (-15 M, -28 P, +15 P, migrena, zawroty głowy, gorączka, paląca krew, nudności, +9 P, +5 M)
Astaroth Cabot: 153/165 PŻ (-20 M, -10 P, -30 W zawroty głowy, osłabienie, przyspieszona akcja serca, anemia, -10 P głębokie rozcięcie dłoni, +13 M, +15 P)
Judith Carter: 176/181 PŻ (-15 M, -15 P, -70 W zawroty głowy, osłabienie, przyspieszona akcja serca, anemia, -15 P głębokie rozcięcie dłoni i te mniej głębokie, klaustrofobia, zaburzone czucie w jednej z rąk, osłabienie, migrena, zawroty głowy, nudności, +10 M)

Czas na odpis 5.01 23:59

Powstrzymywał dłoń przed sięgnięciem do śmiercionośnej pułapki. Gdyby był tu Junior, z pewnością, bo to zrobił, ale wykonywanie eksperymentu naukowego na dziecku leżało poza obszarem zainteresowań Franka. Idealny sześcian, mieniące się wiązki magii przypominające małe pioruny i włosy stające dęba — potem je uczesze — to wszystko było efektem prądów. Pieprzony drut pod napięciem — jak dla krów. Pokręcił tylko głową, przyglądając się dalej wiązaniom magicznym. Prąd nie brał się znikąd, nawet jeśli wytwarzała go magia, tak magia musiała do kogoś należeć. Do kogo? Odpowiedź była prosta. Surtr już niemal znikał w oddali, razem z resztą towarzyszy, więc pozostawało wierzyć, że gdy zamorduje Frejra, tak klatka się otworzy lub — co było scenariuszem znacznie przyjemniejszym — osłabnie na tyle, by mógł ją zbadać.
Nic z tego nie miało znaczenia, bo gdy dostrzegł w lusterku szkarłat oblewający sufit, serce zabiło niebezpiecznie w piersi. Przełknął gorzką ślinę, usiłując dopatrzyć się szczegółów, ale jedyne co w nich zobaczył to czerwień. Potworna świadomość doprowadzenia do zagłady. Winnifred nie było w odbiciu, nie zdołała uleczyć reszty, była słaba. Była silna i zbyt słaba na to wszystko. Lusterko wcisnął do kieszeni, natychmiast zagryzając zęby. To wina Gabriela. Gabriela, Frejra i wszystkich tych, którzy z nimi przystali. Huk ściany wybił z rytmu pogrążającego się we wściekłości Marwooda, gdy ten — bez najmniejszych oporów, by obserwować śmierć Frejra — pognał w przód do swoich towarzyszy.

Akcja #1 - przechodzę tutaj