Jedna z bocznych ścian głównej sali pubu jest surowa i widać na niej ślady wilgoci i czasu. Powierzchnia jest nierówna i dziwnie mokra. Chaotycznie rozmieszczone ramki z plakatami i zdjęciami dodają kącikowi retro charakteru, ostrzegając przed kieszonkowcami. Zdjęcia to słabe fotografie przeróżnych zakątków świata, w szczególności Londynu, do którego właściciel lokalu ma wyjątkowy sentyment. W centralnej części ściany wisi czarno-biała fotografia nieznajomego mężczyzny.
Pod ścianą ustawione są proste, drewniane stoliki, które, chociaż wydają się stabilne, tak potrafią nieoczekiwanie zachybotać się pod ciężarem kufli piwa. Obok nich, krzesła z ciemnego drewna z lekko zużytymi siedziskami czekają na gości. Podłoga wokół jest lepka, co wraz z wilgotną ścianą i obecnością grzyba na suficie świadczy o długiej walce z żywiołami. Pomimo tych niedoskonałości to prawdopodobnie najbardziej eleganckie i intymne miejsce w Pijanym Kłamcy.