Skrzynka pocztowaRicharda WilliamsonaPotok słów, kalejdoskop tajemnic składanych na ołtarzu ognia — żaden z listów szeleszczących w tej skrzynce nie ma długiej daty przydatności; chyba, że utrwalone na nim słowa posiadają wartość oszacowaną w walucie tajemnic oraz politycznej przewagi. [ukryjedycje] |
28 — III — 1985 Wszyscy w mieście — a przez wszyscy mam na myśli grupę docelową gospodyń domowych w wieku 24—69 (heh) lat — że nikt z Ratusza nie pojawił się w Low Lane, żeby skosztować tamtejszych wypieków i przekonać się, co w tym roku przygotowano dla ceniących jakość smakoszy. Skandaliczne. Obrazoburcze. Z takim potencjałem! Gdyby miało się okazać, że to nie niedopatrzenie, ale w pełni kontrolowany plan na jutro, zupełnym przypadkiem przesyłam listę składników, które mógłbyś kupić pod pozorem zaopatrzenia swojej ukochanej małżonki, a mej umiłowanej bratowej — Ameryka kocha kobiety z porządnym kawałkiem ciasta w dłoniach (pod warunkiem, że pozują z nim do zdjęcia, nie jedzą). Po prostu wyślij mi rachunek; nie chciałbym uszczuplać Twojej kupki złota — podobno smoki robią się wtedy nerwowe. Czarne meksykańskie kakao (x2) Nasiona wielkiego klonu (x2) Sok z papedy walecznej (x2) Turkusowe orzechy włoskie (x2) Złoto Syberii (x2) |
28.03.1985 ty to zawsze wiesz, jak wprawić mnie w doskonały humor. Zwierciadło w istocie się spisało, choć mogli sobie darować plotki na pierwszym miejscu. Byłoby miło, gdyby zainteresowali się czymś prawdziwie istotnym, nie zaś wyssanymi z palca bzdurami. Nie pociesza mnie myśl o spotkaniu z przedsiębiorcami, ale przecież wiesz, że dla Ciebie zrobię wszystko. W granicach rozsądku. Przygotuję zaklętą biżuterię. Wybiorę dla Ciebie jakieś ładne błyskotki. Z tym lunchem proszę się nie galopować. Całe pokłady cierpliwości wyczerpię już na samo na przebywanie w Twojej obecności. Do zobaczenia wkrótce, |
12.04.1985 jest mi niezmiernie miło, że tak czule o mnie myślisz. Nie przypuszczałam, że nadal stać Cię na taką słabość serca, ale akceptuję wszystkie Twoje ułomności. Prezent, przyznaję, jest uroczy, ale możesz wsadzić go sobie w dupę. Kocham, |
druga połowa kwietnia ufam, że wiosenna aura przynosi Panu nadzieję. Naturalnie, rozumie Pan, o czym mówię, przed nami są wszakże wybory, a czyż nie to nazwisko Williamson będzie znajdowało się pośród kandydujących na stanowisko burmistrza? Daleko mi do polityka, ale mój mąż zgodzi się ze mną, że z przyjemnością obserwujemy Pana poczynania w Międzystanowym Ratuszu. Wierzę, że to nie koniec Pańskiej kariery. Być może dane nam będzie patrzeć, jak Williamson zasiada na fotelu Magistra. Korzystając z okazji, jak co roku, pragnę zaprosić Pana na Bal Magicznej Rady. Motywem przewodnim tegorocznego balu maskowego jest “Po zmroku w Cripple Rock”. Podczas gdy na archipelagu Isles of Shoals księżyc wzniesie się wysoko, gwiazdy na dole będą błyszczeć jaśniej niż kiedykolwiek. Żeby zapewnić wygodę podróży, zapewniam luksusowe auto, które odbierze Pana spod domu. Ufam, że spotkanie w tak znacznym gronie będzie dla Pana miłym odświeżeniem i relaksem. Naturalnie, oczekujemy Pana razem z szanowną małżonką, a ja z całego serca życzę ogromu siły w następnym czasie. I cierpliwości. List w nietypowej, czarnej kopercie zamknięty został czarną pieczęcią z rozpoznawalnym symbolem nestorskiego pierścienia Laffite. Gustowne, imienne zaproszenie od małżonki nestora i najbardziej znanej organizatorki przyjęć w Kręgu opiewa na datę 30 kwietnia. |
19 — IV — 1985 Za dokładnie tydzień — o ile wszystko obędzie się zgodnie z planem — będę mieć o etat mniej i dokładnie tyle czasu dla Ciebie, co do tej pory (wcale). Dzięki temu będę mógł zająć się Ośrodkiem i nie oszaleć, chociaż istnieje spora doza prawdopodobieństwa, że na to drugie już za późno. Napisałem do ojca, więc już wie; możesz sam przekazać wieści wujowi. P.S. Przestań dzwonić o szóstej. |
24 IV 1985 Oboje jesteśmy zajętymi ludźmi, więc przejdę do sedna zanim uznasz, że to ulotka reklamowa (swoją drogą, nie chciałbyś nowego krawata?) — kilka dni temu moja pracownia padła ofiarą napaści, o czym już pewnie wiesz. Plotki są jak chlamydia: jedno i drugie szybko rozprzestrzenia się w Kręgu. Zwróciłam się do Gwardii z uprzejmym pytaniem, kto zapłaci za dni, w trakcie których Bella Donna będzie zamknięta na czas ich śledztwa; niejaka Samantha Zindler odpowiedziała, że Kościół to instytucja apolityczna (ha!) i powinnam zwrócić się do Ratusza — nie wiem, w jakim świecie żyje pani Zindler, ale w moim Ratusz to czyściec, gdzie łatwiej stracić zmysły przez biurokrację niż uzyskać rozpatrzenie sprawy. Gdybyś znalazł pięć minut na skierowanie wyceny strat do odpowiednich osób i zadbanie, by nie posłużyła za papier toaletowy na danym piętrze, byłabym wdzięczna; na tyle, żeby przygotować dla Ciebie krawiecką niespodziankę — na tyle, żeby opowiedzieć Ci o interesującym, dogłębnie dotyczącym Ciebie warunku, który przedłożył mi w trakcie pielgrzymki Ben Verity. Co powiesz na drinka na początku miesiąca? |
kwiecień 20, 1985 jak zapowiadałem, weź wolne. Lecimy z Portland 17 maja o 7:30 rano. Wrócimy 20. To jednak Grand Prix Monako i moje urodziny, więc nie przyjmę odmowy. Nawet w środku kampanii wyborczej, możesz powalczyć o wsparcie starego lądu. |
30.04.1985 zapewne wiesz, że ostatnio nadzwyczaj często jestem w gmachu ratusza. Nie wiesz natomiast, jak bardzo moje serce rośnie i wypełnia duma, kiedy słyszę o Twoich poczynaniach na rzecz rodziny pośród zawirowań politycznych naszego miasta. Od zawsze doceniałem Twój potencjał i uważam, że Twoja determinacja doprowadzi nas do niejednego sukcesu. Być może jeden będziemy świętować już niebawem. Być może zdziwi Cię treść mojego listu, mnie natomiast wydaje się on zupełnie naturalną konsekwencją. Mój dziad kiedyś przekazał mi pewną mądrość – wielkiego człowieka poznaje się nie po tym, jak wiele jest w stanie unieść, ale gdy wie, kiedy część tego ciężaru przekazać komuś innemu. Uważam, że nadszedł właśnie ten czas – nadchodzące wybory są nadzieją nie tylko dla mnie, ale i dla całej rodziny, abyśmy my, jako rodzina, ale i przedstawiciele magicznego społeczeństwa, mogli zająć się projektowaniem dobrobytu wszystkich czarowników tak wyjątkowego miejsca, jakim jest Saint Fall. Stąd też postanowiłem zwierzchnictwo nad całą rodziną przekazać komuś innemu, komuś, kogo uważam za osobę najbardziej odpowiednią i odpowiedzialną, aby zająć miejsce nestora. Kimś takim jest Twój ojciec. Od dzisiaj Arthur Williamson staje się więc głową naszej rodziny i jestem pewny, że wszyscy z dumą obserwować będziemy jego poczynania. Tymczasem my wyciągamy rękę po więcej, jak to mamy już w naturze – i niebawem obejmiemy zwierzchnictwo nad całym naszym pięknym miastem. To jest moja droga, którą od teraz podążę. Ronald Williamson |
01.05.1985 z największym żalem przekazuję informację o odejściu do domu Piekieł naszego nestora, Wesleya Cartera. Ceremonia pogrzebowa odbędzie się 3 maja 1985 roku o godzinie 15:00 w kaplicy cmentarnej w Broken Alley, po której odprowadzimy zmarłego na miejsce wiecznego spoczynku. Następnie, po zakończeniu czarnej mszy żałobnej, w imieniu rodziny zapraszam na uroczystą kolację upamiętniającą zmarłego nestora, która odbędzie się w Country Clubie w North Hoatlilp. List dotyczy wydarzenia prywatnego In memoriam; udział w nim nie jest obowiązkowy, podobnie jak nie jest wymagana odpowiedź na list. Potwierdzenie swojej obecności możesz zgłosić w zalinkowanym wcześniej temacie wydarzenia. |
30 — IV — 1985 Zadzwonię przed |
30 — III — 1985 Wolę nie pytać o wysokość prowizji, doceniam za to sumienne skompletowanie zamówienia — dorzuciłem nawet napiwek, nie wydaj na głupoty. Do listu dołączono 182 $. |
10 maja, 1985 roku próbowałam powiedzieć Pańskie nazwisko sześć razy bardzo szybko — było to doskonałe ćwiczenie dykcji, dziękuję. Widziałam Pańskie ogłoszenie na tablicy przy kościele. Jeśli wciąż poszukuje Pan korepetytora z dziedziny magii iluzji, to służę swoją pomocą. Ze swojej strony jestem w stanie zaoferować sporą dawkę praktycznej, przetestowanej w różnych warunkach wiedzy, a także zdrową ilość tej teoretycznej. Mam również gotowe swoje podręczniki, więc tym nie musiałby Pan zaprzątać sobie głowy. Jaki jest Pański stopień zaawansowania? Oczekuje Pan pomocy bardziej z magii rytualnej czy zaklęć? Czy stawka podlega negocjacji? |
maj 12, 1985 jako siewca z 35-letnim stażem, wykształceniem magicznym i doświadczeniem praktycznym z zakresu magii wariacyjnej, z chęcią przyjmę kolejnego ucznia pod swoje skrzydła. Cechuje mnie skrupulatność i wiedza z zakresu metodyk nauczania. Specjalizuję w technikach problemowych ze szczególnym naciskiem na aktywizujące. Do koperty dołączam skrót mojego życiorysu naukowego. W jakim wieku jest młody adept? Chętnie przedstawię plan nauki, ale ten może się różnić zależnie czy mowa o korepetycjach dla ucznia przed chrztem, czy doświadczonego studenta. Z wyrazami szacunku, |
12.05.1985 piszę do Pana w związku z ogłoszeniem, które umieścił Pan na tablicy przy kościele. Jestem studentką pierwszego roku Tajnych Kompletów, gdzie studiuję na II stopniu teorię magii, a w ścisłym kręgu moich zainteresowań znajduje się magia iluzji, z którą wiążę swoją przyszłość. Znam jej tajemnice nie tylko od strony praktycznej, a również teoretycznej, co według mnie wymagane jest, żeby w pełni zrozumieć jej potencjał. Chętnie podzielę się swoją akademicko-praktyczną wiedzą podczas jednej ze wspomnianych w ogłoszeniu sesji. Jeżeli jest Pan zainteresowany, proszę o kontakt. Blair Scully |
