Przyjedź za dwie godziny.
Atrament ma kolor krwi; szkarłatna litera zaczyna imię — B jak Ben, B jak pierdolony—zdrajca—Barnaby — i rozpływa się pod powiekami na długo po rzuceniu listu na stół. Audrey i dzieci jadą do moich teściów wyklucza ciąg dalszy — wiedz, że mam w domu antyki.
Che cazzo, Ben, to w końcu żona będzie w domu czy nie?
Woreczek z rytualną mieszanką ma taką samą barwę, co litery, co rozlana pod przymkniętymi powiekami kałuża, co niedaleka przyszłość. W samo południe rozpocznie się sąd ostateczny, a Valerio zacznie przemowę od: wiecie, że konwencja genewska nie obejmuje cywili? Mówią, że czas leczy rany; może to prawda. Może tydzień wystarczyłby na zasklepienie jej na tyle, żeby gniew nie wylewał się na zewnątrz przy każdym ruchu — jedyny warunek to zostawić ją w spokoju, niech zarasta się w swoim tempie.
Valerio i zostawić w spokoju; buona questa.
Na piersi Paganini ma dziurę — wielką, zaognioną, brzydką. Od tygodnia wtyka w nią palce; gmera, szuka, łapie za śliskie włókna i wyciąga — śliskie od krwi, od nienawiści, od gniewu, od złości. Osamotniona kartka papieru to za mało, żeby zasklepić ranę; nawet pismo Bena nie zszyje tego, co rozerwane rykoszetem kłamstw. Verity pisze: musicie sobie coś wyjaśnić.
Valerio odpowiada:
— Zapierdolę go, no?
Pentagram na podłodzie ma pięć ramion, Paganini ma pięćset pięćdziesiąt pięćdziesiąt pięć powodów, żeby zignorować wezwanie; co powiedzieć komuś, kto od lat podszywa się pod samego siebie? Można zacząć od: ty kutaszonie czarny w dupę przez Kościół jebany, ale to lekkie niedopowiedzenie. Mają sobie do powiedzenia znacznie więcej, więc Paganini zaczyna od:
— Fallacia est, sed vera est, crede.
Świece w rogach pentagramu wyglądają prawie niewinnie; mają kolor bezchmurnego nieba i to byłoby na tyle z niewinności. Cała reszta — słowa, intencja, rytuał, ofiara — napędzane są przez złość. Potężną, ukierunkowaną, wycelowaną w twarz, którą Paganini potrafi przywołać co do najbanalniejszego szczegółu — pieprzyk pod okiem, zmarszczka na czole, kurze łapki w kącikach wyblakłego spojrzenia, przelotne cazzo, Barnaby, mieliśmy zestarzeć się razem.
Intencja trzaska w krótkim obrazie: nóż w bebechach, lina na gardle, przypalane wnętrze dłoni.
Ktoś wybrał szybki koniec; więc ktoś inny wybiera bolesny początek.

Rytuał sztucznego voodoo na Barnaby'ego | próg 75 | k100 + 20
zużywam zestaw niebieskich świec

The member 'Valerio Paganini' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 44