Co oni mu zrobili? Od czego by tu zacząć.

— Oślepili, napierdalali zaklęciami, a potem wysadzili w powietrze. To właśnie mu — nam, powinna powiedzieć, ale poczucie winny nie pozwalało na zmianę zaimków. — zrobili, Scully.

Seth zniósł to gorzej niż ona czy pani Bloodworth. Może atakowali go bardziej, bo był mężczyzną. Może siła naprawdę była kobietą, a może nic z tego nie ma znaczenia.

Zgnieciona w dłoni muszla i wizualizacja miejsca, o którym opowiadała Blair, było wystarczającą odpowiedzią.

Kolejna teleportacja była równie szybka, co poprzednia. Nie, żeby żołądek zdążył się do niej przyzwyczaić.

— Ze mną? — spytała, pomagając Scully utrzymać Setha w pionie. — Dlaczego ze mną?

Los Setha był straszny, ale najważniejszy był fakt, że oddychał. Terry, Cecil i Sierra się nim zajmą.
- Zrobił to Marwood, czy ten w garniturze..? - Również starałam się utrzymać Setha w pionowej pozycji, jednocześnie otwierając tylne drzwi samochodu. - Pamiętasz Marwooda? Uczył w szkółce kościelnej... a te wszystkie rzeczy z teorii magii, to właściwie wiem od niego... - Mówiłam ciężko, gdy próbowałam utrzymać ciężar Setha. - a ten w garniturze chyba nie żyje - zniknął w płomieniach - Dodałam, gdy leżał już z tyłu.
- To ja się mogę zapytać, czemu akurat z Tobą? Znasz go? To on mnie przesłuchiwał w Kazamacie w sprawie 26 lutego i to właśnie przez niego mam teraz niemałe problemy... Lila prawie dostała w pysk, gdy próbowała odzyskać ten pentakl. Użyłam wtedy telepatii i uratowałam jej dupę, udając Lucyfera w jego głowie. Gdy odchodził, powiedział, że odda ten pentakl tylko Tobie. Chyba po jakimś najbliższym wydarzeniu w kościele..? Nie jestem pewna, zajęta byłam tym, co ten skurwiel zrobił Zuge... właśnie Zuge... - Zamilkłam, gdy siedziałam już za kierownicą, ale silnik dalej był wyłączony. - Powinnam rozpaczać, ale Lilith... to wszystko się dzieje naprawdę? - Westchnęłam ciężko, żeby zaraz odpalić silnik. - Gdzie mam jechać? -

— Marwood? Jak ten—

Nie musiała kończyć, Blair odpowiedziała na jej pytanie, nim to wybrzmiało. Pamiętała go jak przez mgłę — teoria magi była jednym z lepiej jej idących przedmiotów, ale zza biurka wydawał się jej się zupełnie inny, niż teraz, gdy—

Zacisnęła dłoń i zamknęła oczy, jakby próbowała sobie przypomnieć.

— Nie jestem pewna, oślepili nas i—

Próbowała rozdzielić ten moment. Gdy zmysł wzroku zawodził, inne wciąż pozostawały do jej dyspozycji. Ta kobieta rzuciła zaklęcie przyciągające, tego była pewna — rozpoznała je z jednego z podręczników od Williamsona. Dwaj mężczyźni— Jeden miał wyraźniejszą wymowę i donośniejszy głos, drugi — Marwood — mówił trochę niechlujnie i czasami mamrotał pod nosem.

— To był chyba Marwood. Tak mi się wydaje.

Nie przejęła się losem tego drugiego. Zbyt zajęta była martwieniem się o Setha i opłakiwaniem—

Chłopak leżał ułożony na siedzeniach; wyglądał, jakby spał. Zgięła jego nogi tak, by nie wystawały i zamknęła drzwi, wsiadając na miejsce pasażera.

— Powiem ci jak jechać, najpierw do głównej i potem w prawo—

Odwróciła wzrok do drogi i spojrzała na Blair, nawet nie próbowała ukrywać zaskoczenia (czemu miałaby?).

— To gwardzista?

Kurwa mać.

Westchnęła, opierając głowę o zagłówek siedzenia.

— Nie znam go. Spotkałam go przypadkiem — przypadkiem? Jesteś pewna, Vandenberg? — w lesie. Wiem o nim tyle, że nazywa się Verity i twierdził, że jest prawnikiem.

Gwardia takich zatrudniała? Skoro Williamson leciał na dwa etaty, to dlaczego nie on? Z drugiej strony — cokolwiek robił w tych tunelach, niewątpliwie było etatem samym w sobie.

Wiedziałam. Magia wariacyjna jest potężna, ale też niezwykle trudna. Manipulowanie cząsteczkami, czy zmienianie materii daje zbyt duże pole do popisu, żeby Lyra, Seth i Penelope mieli jakiekolwiek szansę.
Uważnie słuchałam dziewczynę bez reakcji. Dopiero nazwisko gwardzisty sprawiło, że gwałtownie zahamowałam autem do zerowej prędkości, sprawiając, że Seth o mało nie spadł z foteli. Całe szczęście nic za nami nie jechało.
- Kurwa... Nie, pierdolisz... Verity? Ci Verity? - Czemu to nazwisko mnie prześladuje. - Mój prawnik jest z Veritych... Nie powiedziałam mu dużo o 26-lutym, ale... myślisz, że działa z nimi? - Syknęłam pod nosem, uderzając ze złości kierownicę pięścią i dopiero po tym ponownie ruszyłam.
- Ta kobieta... która przyszła z tym w garniturze, znasz ją? Ona ewidentnie zna Rona. Była też świadkiem spowiedzi Erosa. Razem z gwardzistą znają bardzo dobrze magię odpychania. Ta czarna to użytkowniczka magii natury. Przed walką odprawiła jakiś rytuał, który sprawił, że nie mogliśmy przejść. Ostre, żyjące pnącza blokowały nam drogę... a do tego próbowała mnie zajebać, przebijając mnie lodowymi soplami. W ostatnim momencie się obroniłam, kosztem ratunku naszyjnika z Babalon. Teraz ma go gwardzista, musimy mieć to na uwadzę. - Zerknęłam w jej stronę, żeby zaraz ponownie skupić się na drodze w lesie.

Głowa z impetem zachwiała się do przodu. Scully hamowała tak samo delikatnie, co Lyra.

(Wcale.)

Zaparła się rękami, rzuciła szybkim spojrzeniem czy Seth żyje i dopiero spojrzała na Blair.

— Skąd masz prawnika od Verity? — zapytała, przekrzywiając lekko głowę na bok. Lyra wolała się nawet nie zastanawiać, ile bierze za godzinę. Pewnie samo dostanie się do takiego na rozmowę, wymagało—

Cóż, kręgowego nazwiska.

Westchnęła. Ostatnie na liście jej zmartwień były kryminalne zagadki Blair Scully, ale zamknięcie w Kazamacie członka kowenu z pewnością nikomu w nim nie pomoże.

— Nie wiem, ale zbieżność nazwisk trochę śmierdzi. Nawet jeśli nie pracują razem, to są rodziną. Nietrudno zgadnąć, gdzie będzie leżeć jego lojalność, gdy przyjdzie co do czego.

Chyba że Blair miała na niego mocne brudy i dlatego w ogóle zgodził się jej pomóc.

— Na twoim miejscu znalazłabym innego prawnika lub ograniczyła się do niezbędnego minimum przy przekazywaniu mu informacji.

Spojrzenie, które w jej stronę posłała, miało mówić, że i tak powinna. Obie przecież doskonale wiedziały, dlaczego Blair była przesłuchiwana w Kazamacie tamtego dnia.

Oparła się z powrotem o siedzenie, próbując na chwilę przymknąć oczy, ale organizm buntował się na samą myśl o odpoczynku. Odpoczynek włączał myśli, myśli krążyły wokół jednego — Zuge.

Pokręciła głową.

— Nie znam, nikogo z nich nie znam.

Wcześniejsze spotkanie przy spowiedzi Erosa nie można zaliczyć do owocnego początku znajomości.

— Nas oślepili rytuałem. Potem rzucali zaklęciami z odpychania i wariacyjnej. Z natury chyba nie? Nie jestem pewna, wszystko—

Wiruje.

— —wszystko mi się miesza. Próbowałam najpierw z nimi— z nią, tą kobietą, rozmawiać, ale w odpowiedzi dostałam zaklęciem. Nie byli specjalnie nastawieni na cokolwiek innego, niż napierdalanka. Gdy ta dwójka z nich poszła i został tylko ten, no—

Wyglądała, jakby potrzebowała chwili, by przywołać znów nazwisko. Świat wirował nie tylko od pędzącego przez las samochodu.

— Marwood. Twierdził, że nic nam nie chcą zrobić. Ciężko było mu zaufać po tym, jak próbował nas wysadzić w powietrze, związał mnie i—

Plątanina wspomnień nieprzyjemnie ściskała żołądek. Potrzebowała zmiany tematu.

— W lewo.

- Wzięłam pieniądze od ojca... Nie sądziłam na początku, że nie dam rady sama tego załatwić, jeśli chodzi o aspekt finansowy, ale srogo się myliłam... Ale mówił coś o tajemnicy adwokackiej... coś grozi im za jej złamanie? - Uniosłam brew, zerkając na Lyrę. - Nie mogę się teraz wycofać - zrobię jak mówisz, ograniczę jakiekolwiek informacje do niezbędnego minimum, a gdy zauważę, że coś nie gra, to złożę na niego skargę wyżej, jeżeli się tak da... - Westchnęłam ciężko.
- My ich nie znamy, ale oni znają nas. Oprócz Marwooda i tajemniczego Verity'ego-gwardzisty jesteśmy w kropce. A! no i jeszcze Ron, znający tamtą starszą kobietę. To wciąż słabo. Ale my też mamy asy w rękawie - Cecil, Terry, Lila, Seth. Wątpię, że znają kogokolwiek z tej czwórki. - Jak poznać ich tożsamość, żeby móc działać na ich niekorzyść? Pytanie to będzie mi najbliższym w przyszłości.
- Trudno mi wierzyć, że mówimy o tym samym Marwoodzie. Nie sądziłam, że swoją wiedzę może użyć właśnie w ten sposób, ale Ty też dostałaś tym wybuchem? W zasadzie wyglądasz najlepiej z nas wszystkich? - i skręciłam w lewo.

Scully brzmiała uroczo naiwnie. Lyra nawet zaczynała jej współczuć — nawet, jeśli dziewczyna zabiła tego chłopaka, to Vandenberg nie miała powodu by nie wierzyć, że nie miała wyboru.

— Scully—

Nazwisko zmieszane z ciężkim westchnięciem. Mówiła miękko, ale nie miały czasu na owijanie w bawełnę.

— Poskarżysz komu? Tajemnica adwokacka to jedno, ale—

Naprawdę nie sądziła, że będzie musiała tłumaczyć dorosłej kobiecie jak działa świat. Ich świat w szczególności — bardzo wyraźnie podzielony na kręgowy i całą resztę. Na nieszczęście Blair, znajdowała się w całej reszcie.

— —niewiele mu będziesz w stanie zrobić, gdy — nie jeśli. — jej nie dotrzyma. Krąg gra według swoich własnych zasad.

Bywały wyjątki, oczywiście. Ronan, pani Bloodworth czy Williamson. Większość z nich będzie jednak drapać się po własnych plecach, nawet (szczególnie) kosztem takiej Blair.

— Nie mówię tego, żeby cię przestraszyć, po prostu— Po prostu uważaj na siebie, okay? — próbowała się w jej stronę uśmiechnąć. Nigdy nie była pewna, jaki był Blair problem wobec niej, ale na koniec dnia były w tym samym kowenie. Tylko to się liczyło.

— Ron znał tę kobietę?

Lekka nadzieja w tunelu. Gdy spotkają się wszyscy następnym razem, będzie mógł im powiedzieć coś więcej.

— Pani Bloodworth chyba znała tego Marwooda. Coś mówiła do niego, ale— — wymamrotała pod nosem, podnosząc głowę, gdy Blair spytała o wybuch. — Co? Ah.

Chwyciła za materiał wełnianego swetra, lekko odciągając ubranie od skory.

— Magiczny sweter. Chroni przed potężnymi zaklęciami, musiał je jakoś osłabić. Wypiłam też eliskir w grocie, gdy—

Chyba wolała przemilczeć kwestię tajemniczego głosu w głowie. Wolała nie dokładać Blair powodów, by twierdzić, że Lyra jest niespełna rozumu.

— Nie wiem, leczyłam się. Dwa razy w prawo i powinnyśmy być na miejscu.

- Muszę porozmawiać z Charlotte. Ona będzie wiedziała, co powinnam zrobić, bo zna te ich pokręcone zasady... - Westchnęłam ciężko, całkowicie zapominając, że Lyra prawdopodobnie nie wie zbytnio, o kogo mi chodzi. Nie byłyśmy przyjaciółkami, a nawet znajomymi, więc skąd miałaby wiedzieć o mnie cokolwiek? Jedyne co nas jak na razie łączy to Lilith, a gdy ta zeszła na ziemię, to nasza więź też wydaje się teraz mocniejsza.
- Ona coś do niego mówiła, ale nie jestem pewna, o co chodzi, bo moment później gwardzista go załatwił podwójnymi eksplozjami. Zwróciła się do niego per Lanthier, dlatego zakładam, że się znają... - Wytłumaczyłam jej. - Na następnym zebraniu powinien o tym wspomnieć
- Skąd masz takie cacko? Ja miałam Asmodaja, którego wypuściłam, żeby przerwać ich Rytuał Tajemnego Klucza - widać tylko go zmarnowałam, ale ta czarna... powinna długo do siebie dochodzić po tym, co jej zrobiłam. Rexrgis trudno wytrzymać, więc w odwrocie prawie się czołgała... Przez te tortury na niej pewnie jestem ich wrogiem numer jeden, muszę się zaopatrzyć w rzeczy do samoobrony, bo kto wie, na jakich zasadach będą teraz grać? Ale przypominam w swojej obronie, że ona próbowała mnie zabić... W prawo? - Szybkie retoryczne pytanie i wróciłam do swojego monologu. - Wiesz, co zrobiła Lila? Zamieniła się w gołębia, bo właśnie ta kolorowa wrzuciła ją do wyrwy i w odwecie, gdy była nad nią odmieniła się i dupskiem czarna wiedźma dostała prosto w twarz. - Zachichotałam dla rozluźnienia atmosfery, choć nie do końca było to teraz na miejscu. - Ale wracając... Mam przemyślenia na temat tego wszystkiego, co działo się po naszej stronie. Oni byli bardziej zorganizowani, zdyscyplinowani, doświadczeni w walce. Pewnie gdy się spotykają, to trenują takie rzeczy jak pojedynki - my też powinniśmy zacząć. Nie ma miejsca na kolejne porażki i błędy, a ten dzień pokazał, jak bardzo powinnam się teraz skupić na magii odpychania, żeby móc się efektywnie bronić w takich sytuacjach. - Dodałam jeszcze na koniec. - W te prawo..?

— Charlotte Williamson? — upewniła się, wzdychając ciężko. Blair opowiedziała wszystko, jak na spowiedzi, podczas ostatniego spotkania kowenu. Zaczynało nabierać sensu, czemu jakiś czas temu, Williamson wypytywał o Scully. — Jesteś pewna, że możesz jej ufać?

Nie wiedziała, jak dobrze się znają ani jaka jest młodsza siostra Williamsona. Nie znała jej; Scully miała po prostu brzydką tendencję do rzucania nazwiskami i wolałaby, by nie trafiła do Kazamaty z całą listą kowenowych członków.

— Jeśli ją zna, to na pewno nam o tym powie — powiedziała, ucinając tym samym temat. Niewielu rzeczy mogła być pewna, ale to, po jakiej stronie leżała lojalność Lanthiera nigdy nie była poddana pod wątpliwość. Był jednym z nielicznych osób, których obietnica cokolwiek znaczyła. Głównie on i—

Oparła czoło o szybę. Była zmęczona, a Blair bardzo dużo mówiła, jakby adrenalina wciąż z niej nie zeszła. Starała się co jakiś czas wpleść ciche mhm, by dziewczyna wiedziała, że jej słucha. Słuchała; po prostu najchętniej położyłaby się na ziemi w lesie i nie wstała. Jeszcze trochę.

— Od krawcowej. Mogę ci potem przesłać namiary, jest bardzo dobra.

Ewidentnie; Lyra wciąż oddycha. Dowodem tego był mimowolny śmiech na wyobrażenie sobie Lili—gołębia. Śmiech był jednak krótki, bo każde wspomnienie tuneli przywoływało wspomnienie twarzy Zuge.

— Scully — powiedziała, wzdychając ciężko. — Daj ludziom chwilę na oddech, dobrze? Pogadamy o tym wszystkim w maju, teraz—

Podniosła się i pokiwała głową na pytanie o stronę.

— Teraz odpocznij. I uważaj na siebie, skoro gwardia ma cię na oku, powinnaś być naprawdę dyskretna.