10.05.1985

Wieczór był wyjątkowo ciepły. Cieplejszy niż zwykle bywało o tej porze roku. Przemierzając uliczki rynku wodziła wzrokiem po otwartych miejscach spotkań, słyszała śmiechy i radość ludzi, którzy spędzali wolny czas wraz ze znajomymi.
List od Blair był lekkim zaskoczeniem, ale nie omieszkała skorzystać z zaproszenia. Książki o florystyce jak najbardziej wpisywały się w jej zakres zainterssowań i chociaż zdołała posiąść już sporą wiedzę w tym zakresie, nigdy nie odmawiała poszerzania swoich horyzontów. Jak mówiło stare porzekadło: człowiek uczył się całe życie. Trzymała się tej zasady, ponieważ dzięki temu nie stawała się starą, zgrzybiałą matroną, która godzinami siedziała na ganku komentując życie innych. Jej własne było tak bogate ostatnio w wydarzenia, że nie miała czego zazdrościć młodym ludziom.
Sięgając po książkę podaną jej przez Blair spojrzała na autora. Uniosła nieznacznie brwi na widok nazwiska.
-Masz w swoim posiadaniu prawdziwą rzadkość. - Zwróciła się do kobiety rozpoczynając kartkowanie. -Bethany Carr jest znawczynią botaniki, ale wydała mało książek. Wolała prelekcje i wykłady, niż pisanie. Dostanie się zaś na jej spotkania graniczyło z cudem. - Kobieta ta podróżowała po całych Stanach większość swojego życia zbierając i gromadząc informacje o najróżniejszych roślinach. Opisywała nie tylko jak je hodować. Skupiała się przede wszystkim na ich wykorzystaniu w życiu codziennym. Uważała, że każda część składowa rośliny jest do użycia, tylko inni badacze są zbyt leniwi, aby być aż tak drobiazgowi w swojej pracy. -Dziękuję, to bardzo wartościowa pozycja. - Zamknęła książkę i uśmiechnęła się do Blair z wdzięcznością. Odczekała, aż tak zamknie antykwariat i wraz z czarownicą udała się na krótki spacer powrotny. Wydarzenia i spotkanie z Matką były wciąż żywe w pamięci Penelope. Słyszała jej głos, widziała jej twarz, złożyła obietnicę, za którą wiedziała, że zapłaci wysoką cenę. Podejrzewała, że straci wszystkich wokół siebie, którzy wpatrzeni w Lucyfera nie dostrzegali tego co im przekazywała Matka. Bardzo wysoka cena, która rosła coraz bardziej. Nie wątpiła, jedynie czasami nocami uroniła jedną łzę nad własnym losem. Blizna na szyi maskowana makijażem oraz wysokimi kołnierzami była niedostrzegalna dla innych.
Kwiecistka alejka zaczynała nabierać braw. Pąki rozwijały się nieśmiało w kwiaty, które za jakiś czas miały stworzyć istny baldachim uginający się pod ich ciężarem.

|Rzut na efekty po eventowe

The member 'Penelope Bloodworth' has done the following action : Rzut kością

---

'k6' : 3

Wszystko działo się bardzo szybko od dwudziestego szóstego. Dni leciały i każdy niósł za sobą kolejny ogrom informacji. Czułam się przebodźcowana i domyślałam się, że nie tylko ja. Miałam wrażenie, że ja i Kowen z Matką jesteśmy na szachownicy. Przeciwko nam stali poplecznicy Lucyfera, ale nie miała być to zwykła partia. Kolejne figury miały być dodawane na planszę. Iustitia była jedną z nich, ale jak jednak przekonać kogoś, kto tylko cię obserwuje?
Strata Zuge została przyćmiona przez przybycie matki, ale gdy emocje opadły, coraz bardziej czułam, że mi jej brakuje. Czy można wykraść jej duszę z piekła? Serce krajało mi się na samą myśl o jej losie. Była teraz z Lucyferem, miała być wiecznym więźniem. Uwolnimy ją, jak tylko zamkniemy Wrota Piekieł. Matka jej nie zostawi.
- W takim razie cieszę się, że jej nie wyrzuciłam! - Zaśmiałam się, przesuwając metalową kratę, która miała uniemożliwić dostęp złodziejaszkom do antykwariatu. Słońce zdążyło już zajść, a rynek nie był już tak pełny, jak jeszcze moment wcześniej. - Nie lubię momentu, gdy książki trafiają na śmietnik, ale też nie mogę trzymać wiecznie każdego niechcianego woluminu na zapleczu. Florystyka jest raczej czymś, co mało interesuje ludzi w dzisiejszych czasach... - Westchnęłam ciężko na myśl o innych podręcznikach, które przez brak zainteresowania trafiały na śmietnik, bądź oddawałam je do miejscowej biblioteki. Schowałam klucz do torby i podeszłam bliżej Penelope.
- Idzie Pani do Broken Alley, prawda? Akurat zabrałabym coś z domu rodzinnego, więc czeka nas wspólny spacer - Uśmiechnęłam się, a następnie postawiłam pierwsze kroki w kierunku wspomnianej dzielnicy. Mogłabym wziąć samochód, ale czułam, że spacer nam nie zaszkodzi. - Słyszałam od Lyry, co zrobił Pani Marwood... - Zaczęłam, przypominając sobie ten temat. - Uczył mnie w szkółce, trudno mi wyobrazić sobie, że był zdolny do czegoś takiego. - Westchnęłam teraz ciężko. - W zasadzie... jego lekcje były moimi ulubionymi. To on poniekąd zaszczepił we mnie zainteresowanie teorią magii... To powinna być dla nas dodatkowa motywacja, żeby głosić słowo Matki, żeby każdy z nich przejrzał na oczy. - Niektórzy byli po prostu zbyt mądrzy, żeby być zwykłym sługusem w tej niekończącej się batalii.
- Chodźmy tędy, będzie szybciej. - Wskazałam głową na pustą alejkę i zaraz skręciłam w jej stronę.

1. Rzut na konsekwencje eventowe
2. Rzut na kość zmroku

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k6' : 1

--------------------------------

#2 '(S) Kość zmroków' :