Parking jawi się jako plama surowego betonu w środku miejskiej dżungli. Betonowe bloki rozciągają się symetrycznie, a linie białych oznaczeń tworzą labirynt przestrzeni dla samochodów. Nad nimi górują żelazne konstrukcje, które w ciepłym świetle latarni przybierają złociste odcienie. O poranku, w otoczeniu miękkiego, pomarańczowego świtu, miejsce to nabiera nostalgia za minionymi dniami. Szarość parkingu przełamują kolorowe reflektory samochodów. Jest to ulubione miejsce nastolatków do jeżdżenia na deskorolce i nocnych wypadów całym gangiem.

Obowiązkowy rzut k3:
K1 – Widzisz, jak grupka nastolatków jeździ na deskorolce po pustej przestrzeni, wywołując tym ogromne poruszenie. To staje się jeszcze większe, gdy jesteś świadkiem, jak jeden popisujący się dzieciak z tej deski spada i rozbija kolana.
K2 – Parking jest zadziwiająco pusty jak na tak duże zainteresowanie. Twoje zainteresowanie przykuwa tylko jedna osoba próbująca dostać się do samochodu. Nie jest to nic niepokojącego, ale gdy się zbliżasz, zaczynasz rozumieć, że osoba ta próbuje dostać się do auta, które nie jest jej własnością.
K3 – Nic się nie dzieje.