— Halo? — wybrzmiał głos w słuchawce. Przedstawienie rozpoczęto: — Halo, czy to pani Blair Scully? Widziałem pani ogłoszenie na tablicy przy kościele... — nieśmiały, łagodny.
Benjamin trzymał swoje pióro warte więcej niż życie tej dziewczyny, kręcąc nim między palcami. Jeśli ktoś w przyszłości wynajdzie wyświetlanie się numeru dzwoniącego, będzie to ostateczny cios w serce. Na szczęście na razie nie było potrzeby się zarzynać.
— Chciałbym zamówić parę kompletów, nic wielkiego, ale mam parę pytań...
Oparł się na siedzeniu fotela, kolejny raz udowadniając sobie, że jeśli chcesz coś zrobić — zrób to sam.

Telefon zadzwonił nagle i całe szczęście udało odebrać mi się go przed Sierrą:
- Tak, słucham? - Zaczęłam w tym samym momencie, gdy proste "Halo" wybrzmiało ze słuchawki telefonu. - Tak, tak to ja. - Odpowiedziałam pośpiesznie. - Rozumiem, proszę pytać śmiało... - Przewróciłam znużona oczami, bo liczyłam na szybkie zamówienie. Wyjęłam jeszcze z pobliskiej komody notes i długopis, żeby zapisać szczegóły zamówienia.

— Czym się różnią? — zapytał niczym rasowy amator.
Oczywiście, że nauczali tego w szkółce. Oczywiście, że wyniósł podstawową wiedzę. Nieważne.
Kobieta miała zniecierpliwiony, acz nawet miły głos. Młody — nie spodziewał się niczego innego, w końcu była przyjaciółką Charlotte. Przyjaciele sióstr moich przyjaciół (?) są moimi przyjaciółmi. Znak zapytania postawiony nie bez powodu.
— Barwniki i w ogóle — narysował pierwszą kreskę w notatniku. — Przepraszam, nie znam się na tym. Chcę tylko kupić coś dla siostry na urodziny.

Nie spodziewałam się tego pytania, dlatego zapadła chwilowa cisza, gdy zbierałam swoje myśli:
- Każda z magicznych dziedzin ma przypisany swój kolor.., a raczej jej cząstki. - Zaczęłam nagle, przerywając ciszę i robiąc mężczyźnie wprowadzenie. - Iluzja ma niebieski, anatomiczna biały i tak dalej, co mam nadzieję, że wyniósł Pan ze szkółki. Najłatwiejszym dowodem na istnienie tych połączeń jest rzucenie prostego "Quidhic", żeby zaobserwować działanie jednego z rytuałów terenowych. Gdy się Pan przyjrzy, zobaczy Pan, że cząstki magii obecne na danym terenie barwią się na określone kolory w zależności od typu rytuału. - Trochę wymagające, ale musiałam to wytłumaczyć, żeby przejść dalej. - I wracając do tematu - ostatnie badania wykazały, iż im bardziej intensywny jest kolor, odpowiadający danej dziedzinie, tym łatwiejsze jest wykonanie całego rytuału, choć wciąż nie jest to pewny rytuał. Wytłumaczenie tego całego procesu, nie jest na rozmowę przez telefon, ale dopowiem jeszcze, że są publikację, które podważają te teorię... Sama preferuję barwić je mocniej, ale warto wspomnieć, że mocniejsze barwniki utrudniają wyrabianie świec, przez co te mogą wyjść wadliwe... ale proszę się nie martwić - sprzedaję wyroby tylko z pewnością ich działania. - Nabrałam większego oddechu po tym monologu. - Mogę jeszcze w czymś panu pomóc? - Spytałam, licząc, że rozwiałam wszelakie wątpliwości.

Usłyszeliście cichy trzask w słuchawce. Każde z was z pewnością pomyślało, że to u drugiego, nie zwracając na to zbytniej uwagi, dopóki po kilku minutach nie odezwał się cichy, dziecięcy głosik.

— Tatusiu? Co to za pani?

Benjaminie, mogłeś bez problemu rozpoznać głos swojej najmłodszej córki. Dla ciebie Blair, jasne było jedynie, że jest to bardzo młode dziecko płci żeńskiej i nazwało właśnie twojego rozmówcę swoim ojcem.

— Kupujesz cukierki? Ja lubię takie różowe. Smakują jak chmurki.

Jest to chwilowa ingerencja w rozmowę telefoniczną przez fakt zgłoszenia zakupienia telefonu po rozpoczęciu rozmowy. Jest dla waszych postaci jasne, że ktoś dołączył na trzeciej linii do rozmowy telefonicznej i zostanie w niej, dopóki któreś z was coś z tym faktem nie zrobi. Na ten moment Mistrz Gry zostaje w rozgrywce i nakłada chwilowy termin na odpisy.

Czas na odpis: 24 h

W przypadku jakichkolwiek pytań zapraszam do kontaktu z Mistrzem Gry (Lyra).

Słuchał ze spokojem i cierpliwością tłumaczeń kobiety, mając w bardzo głębokiej dupie to o czym właściwie mówi. Od świec miał (czas przeszły?) Barnaby'ego. Od rytuałów też. Każdy człowiek miał przecież swoją funkcję w społeczeństwie, nawet tak małym, jak ich. Tłumaczyła dość cierpliwie jak dziecku. Nie potrzebował tej wiedzy — potrzebował informacji. To dwie zupełnie różne rzeczy.
— Dziękuję. Tak, właściwie-
Nie zdążył dokończyć.
Mógł zadzwonić z gabinetu w pracy. Byłoby to znacznie wygodniejsze, ba. Powinien był. Ale nie... Nie. Benjamin Verity, kurwa, pracuś. Ściągający swoje sprawy zawodowe Willowisde. Przecież to sprawa zawodowa, prawda? Przecież wcale nie chodzi o przyjaźń. Wcale nie chodzi o Charlotte, która-.
Georgie.
— Przepraszam bardzo... — powiedział do słuchawki, natychmiast podrywając się z fotela. Powinna być pod opieką niani. Niani albo Audrey. Kurwa. — Kochanie, odłóż słuchawkę — do Georgie. — To moja córka, proszę wybaczyć — do Blair Scully. Wobec tego chyba nie ma wątpliwości? — Tata prowadzi bardzo ważną rozmowę. Idź do mamy, da ci różowe cukierki — to prośba bez błagalnego tonu.

Byłam lekko zaskoczona, gdy usłyszałam nagle dziecięcy głosik ze słuchawki. Czy to jakiś żart? Chyba nie, ale mój przedsiębiorczy zmysł zauważył okazję na zagwarantowanie sprzedaży.
- Nie cukierki, a świeczki dla swojej siostry! - Zaśmiałam się przyjaźnie, choć teatralnie, zwracając się do dziecka. Nie lubiłam małych gnojków, ale może uda mi się mu wcisnąć jeden zestaw więcej. - Jak Twój tata się zdecyduje, to prześlę Ci jakąś zapachową... lubisz zapach wanilii? - Ja bym się nabrała.

— A z kim rozmawiasz, tata?

Pani miała taki ładny głos, taki młody.

— Lubię zapach cukrowej waty. Ona jest różowa. Tata kupisz taką? A dla Cece taką, co pachnie jak—

W tle słuchawki rozległ się szum, potem usłyszeliście kroki i głos dorosłej, starszej kobiety, której słowa ciężko było rozpoznać, aż wreszcie wszystkie dźwięki ucichły. Dziewczynka, która dołączyła do rozmowy, musiała się rozłączyć.