Skrzynka pocztowaRoche'a FaustaJako siewca i naukowiec, Roche przyjmuje niewyobrażalne liczby listów. Te są od innych badaczy, te od uczniów, tamte natomiast od licznej rodziny. Och, a ten stos to listy od przyjaciół z Francji. Na odpowiedź nie trzeba jednak długo czekać, bo Faust systematycznie na każdą wiadomość odpisuje, aby nikt nie czuł się pominięty. Listy: 1 2 3 4 5 [ukryjedycje]
Ostatnio zmieniony przez Roche Faust dnia Nie Kwi 14, 2024 5:55 pm, w całości zmieniany 5 razy |
14.01.1985 mam nadzieję, że dobrze się już czujesz i cierpliwie znosisz przykucie do łóżka w szpitalnej sali. Gdybyś potrzebował, abym podrzucił ci coś do poczytania i zabicia nudy, daj znać. Uważam jednak, że mimo wszystko powinieneś przychylić się do zaleceń lekarzy. Nie wszystko da się zamaskować magią iluzji, więc sam rozumiesz… U Wargina wszystko w jak najlepszym porządku. Jak zawsze bardzo ucieszył się na mój widok. Wydaje mi się, że dałem mu chyba za dużo karmy, tylko proszę, nie mów Grace, bo nie chcę dostać wykładu, dlaczego nie można rozpieszczać twojego kota. Odd i Milo dostali niemalże apopleksji, gdy wróciłem do siebie z zapachem twojego pupila. PS Zabrałem ciasto z twojej lodówki — uznałem, że już ci się nie przyda. Byal |
4 marca 1985 roku Smutne i, dla wielu naszych pobratymców, tragiczne w skutkach wydarzenia z dwudziestego szóstego lutego pokazały, że w obliczu katastrofy Krąg Hellridge powinien zademonstrować nie tylko gotowość do działania, ale przede wszystkim — jedność. To z myślą o niej kreślę te słowa, wyrażając szczerą nadzieję, że przywrócenie świetności miastu oraz zadbanie o spokój w sercach czarownic i czarowników Saint Fall jest priorytetem dla nas wszystkich. Choć zabrzmi to jak polityczny frazes — a te dziś odkładam na bok — nawołuję do jednego: ramię w ramię zmierzmy się z rzuconym nam wyzwaniem i zademonstrujmy magicznej społeczności siłę oraz solidarność. Hellridge po raz pierwszy od wieku zaznało gorzkiego posmaku niekontrolowanej katastrofy; przywróćmy poczucie bezpieczeństwa poprzez współpracę nie tylko z Katedrą Kościoła i Międzymiastowym Magicznym Ratuszem, ale przede wszystkim — z sobą. Siódmego marca równo w południe rodzina Williamson obejmie patronat nad skoordynowaną rekonstrukcją uszkodzonego przez pożar Deadberry. Wierzę, że obywatele magicznej społeczności nie zawiodą — jestem pewien, że nie zawiodą również przedstawiciele Kręgu. Zachęcając do współpracy i dołączenia do wspólnej misji siódmego marca, nie powinienem wspominać o korzyściach dla nas wszystkich, te są wszak oczywiste — odbudowane miasto to gwarant odbudowanego zaufania w Krąg i jego idei. List dotyczy wydarzenia prywatnego "Jeden za wszystkich". Wzięcie w nim udziału nie jest obowiązkowe, a niepojawienie się nie wiążę się z żadnymi konsekwencjami wobec postaci; nie musisz również odpowiadać na tę wiadomość — gdyby zaistniała taka potrzeba, użyj listów do Zjawy. |
28.02.1985 dziękuję za zainteresowanie i dobre słowo. Mam nadzieję, że cieszysz się dobrym samopoczuciem, jak i zdrowiem. Pobyt na oddziale daleki jest od ideału, lecz zdaję sobie sprawę, iż magimedycy robią wszystko, co w ich mocy, aby każdego z pacjentów rychło postawić na nogi. Dochodzą do mnie zaledwie strzępki informacji o tym, co działo się w reszcie hrabstwa. Pozostaje wierzyć, że anomalie nie wyrządziły większych szkód. Do rychłego zobaczenia Wiadomość napisana chaotycznym pismem wskazującym na niedowład ręki. |
27.02.1985 sama niewiele z tego rozumiem. Moja rodzina jest cała i zdrowa, Moriarty również. Słyszałam i widziałam dziwne rzeczy – teraz muszę je sobie poukładać w głowie, ale jestem bezpieczna. Próbowałam wczoraj dostać się do Maywater, ale trafiłam nie tam, gdzie powinnam. Miejmy nadzieję, że to już koniec i będziemy mogli wspólnie się nad tym zastanowić. Na razie muszę odpocząć. Annika |
marzec 1, 1985 Dziękuję ci za troskę. Mało teraz czasu, od tych wszystkich wydarzeń. W szpitalu wszystko się poblokowało. Winnifred opowiadała, że na praktykach ciągle jest tłum i nie ma w co rąk włożyć, Wendy w Deadberry to już w ogóle ma przekichane. Szkoda gadać. Może i przyda się nam kilka dni odpoczynku? Byłem tam, Roche. W trakcie tego pożaru. Płonęła Piwniczka (ten dziwny lokalik na głównej), nie wiem, co jeszcze się stało, słyszałem tylko doniesienia. Ale wszyscy cali. Dziękujemy. U Was też w porządku? Broken Alley podobno nie ucierpiało nadto. Musimy się spotkać. Magia iluzji też ma tu coś do rzeczy, ale powiem wprost: potrzebuję Twojej pomocy, jak nigdy wcześniej. I potrzebuję jej w Kolekcji Faustów. Wybacz mi enigmatyczność, nie chcę Cię zwodzić, ale jednak są sprawy, o których wolę nie pisać w listach. Na wszelki wypadek. Spotkamy się? To może poczekać, bo gdy już się zacznie — będzie po wszystkim. Jeśli znajdziesz dla mnie czas jeszcze na początku miesiąca, to masz u mnie dobre piwo. I bimbru. Pijasz bimber? Frank Marwood |
marzec 2, 1985 Słyszałem o Cripple Rock. Trzęsienie ziemi? W tym regionie? Nawet nie wiesz, jak bardzo chciałbym zagłębić się w raporty geofizyczne na ten temat i poznać szczegóły. Z ciekawości oczywiście. Nie, żeby sprawiało mi to radość. Ja tam nigdy na Wykreślony Rok nie patrzyłem, ale masz rację. Wiek od katastrofy dowodzi, że historia lubi się powtarzać. Nawet jeśli przypadkowo. 10 marca to bardzo odpowiednia data. Będę o 9 wieczorem w sklepie. Nie bój się, to nie złodziejstwo. Nie jestem taki. Dziękuję za pomoc! Do zobaczenia. Niech Lucyfer ma Cię w swojej opiece. Frank Marwood |
4 marca, 1985 roku piszę w ogromnej nadziei, że liczne tragedie, które wstrząsnęły ostatnimi czasy Saint Fall, ominęły Psora szerokim łukiem. Ponoć w pewnym wieku stres może być zabójczy, dlatego liczę, że poprzedni tydzień spędził Psor w zaciszu własnego domu, najlepiej pogrążony tak głęboko w lekturze, że wszystko Psor przegapił. Jeśli jednak tak nie było, to mam nadzieję, że nie spędza to Panu snu z powiek. Piszę nie tylko, aby zapytać o zdrowie (nie spytałam; jak u Pana zdrowie?), ale także z pytaniem natury magicznej. Miałam ostatnio okazję zobaczyć w praktyce zastosowane zaklęcie commissum. Jest ono niezwykle przydatne, chociaż posiada pewną zasadniczą wadę — wytworzone przez czarownika kopie są całkowicie zależne od stwórcy i nie są w stanie podejmować asynchronicznych czynności. Zastanawiam się, czy słyszał może Psor o zaklęciu lub rytuale, który by dawał taką możliwość? Przyznam szczerze, że wyczerpałam już własne zbiory w poszukiwaniu odpowiedzi, jednak moja wiedza — w porównaniu z Pańską — to zaledwie kropla w morzu magii iluzji. Proszę się nie śpieszyć z odpowiedzią. Wypełniam sobie po prostu bezsenne noce różnymi przemyśleniami. |
08.03.1985 nie przejmuj się; tłum nie sprzyja indywidualnym rozmową, podobnie, jak cała ta otoczka, która towarzyszyła akcji charytatywnej ,a która niebywale szybko przeobraziła się wiec wyboczy Ronalda; Byal miał racje! On i ta jego intuicja! Mój zapas alkoholi uszczupli się o najlepszą butelkę koniaku. Wracając jednak na chwile na Plac Mniejszy, szczerze mówiąc, moje usta same ułoży się do uśmiechu, gdy zobaczyłem Cię całego i zdrowego, otoczonego wianuszkiem, mam nadzieję życzliwych, znajomych. Byal i jego zaginięcie to materiał na osobną rozmową. Gdybym był świadomy, że przepadł jak kamień w wodę, rzuciłbym wszystko i wróciłbym do Saint Fall wcześniej niż przed kilkoma dniami. Owszem - sprzątałem piwnice z gruzu, razem z Charlie’m - poznałem go na drodze krajowej w lipcu tamtego roku, nie miałem pojęcia, że jest czarownikiem, ale opowiem Ci o tym, jak się spotkamy, swoją drogą zabawna historia - i młodym przedstawicielem rodziny O'Ridley, Arthurem. Sympatyczny młody człowiek, pełen chęci do pracy. Wiedząc, że taki entuzjazm wypełnia nowe pokolenie, nie boję się o przyszłości naszej społeczności. Mam nadzieję, że wpłacone datki przysłużą się tamtejszym przedsiębiorcom, a pan Williamson, po wygranych wyborach, okaże im potrzebne wsparcie. Trudno sobie wyobrazić, co muszą teraz czuć, gdy cały dorobek ich życia przepadł. Tak - spotkajmy się, Roche! Dawno nie nadarzyło się ku temu okazja. Powiedz mi, mój drogi, kiedy Country Club nie jest przepełniony? Na całe szczęście mam tam wtyki, które umożliwią nam dostęp nie tylko do stołu bilardowego, ale również najlepszego alkoholu. Do zobaczenia piętnastego marca. Zaopatrz się w dobry nastrój. Aurelius Hudson |
5 marca, 1985 roku obeszłam się bez większych uszczerbków na zdrowiu, ale dziękuję bardzo za troskę. Effingo napotkałam — chyba, nazwa brzmi bardzo znajomo, ale nie jestem najlepsza z łaciny. Rozumiem, że ma podobne działanie, co commissum, ale nie do końca spełniające nasze oczekiwania? Rozczarowujące, aczkolwiek do przewidzenia. Nie jest to zaklęcie koniecznie mi do przeżycia, ale jeśli Psor nie ma nic przeciwko, to bardzo chętnie podjęłabym się dalszych, wspólnych poszukiwań. Odkryłam w sobie na nowo pasję do nauki. Nie mam żadnych planów na sobotę, więc mogę przybyć — z moimi materiałami, chociaż jest to uboga kolekcja. Podjęłam się jednak ostatnio głębokiej analizie rytuałów z dziedziny magii iluzji. Miałabym kilka pytań o nie, jeśli Psor nie ma nic przeciwko. Czy godzina dwunasta by Psorowi odpowiadała? |
20 marca 1985 mam nadzieję, że mój list zastaje cię w dobrym zdrowiu i jeszcze lepszym humorze. Chciałbym się zapowiedzieć z wyprzedzeniem, gdyż pojawię się u ciebie 28 marca. W związku z tym liczę, że wygospodarujesz dla mnie dostateczną ilość czasu, żebyśmy wspólnie pochylili się nad pewną, nurtującą mnie kwestią, a leżącą w granicach twoich specjalizacji. Nie chcę listownie zdradzać, co mam na myśli, mając poniekąd nadzieję, że cię zainteresuję tą sztucznie tworzoną zagadką, tym bardziej, że doskonale zdaję sobie sprawę z tego, jak zajętym potrafisz być człowiekiem. Nadmienię, że to dla mnie bardzo istotna sprawa. Niestety musi się ona niego opóźnić w czasie, jednak nie przez czynniki ode mnie zależne. Grafik na moim kierunku pozostawiałby wiele do życzenia i nie pozostawia mi aż tak dużo pola manewru. Jak się domyślasz — nie mogę zaniedbywać swoich obowiązków w rodzinnych biznesie, których winien jestem dopełniać ze względu na nazwisko. Jak się domyślasz, wuju, nie chciałbym rozczarować cioci Penelope. Tak się złożyło, że gram na skrzypcach na nadchodzącym pogrzebie pewnego kompozytora Francisa Coherty’ego. Dosięgły mnie pogłoski, że ponoć pracował w teatrach w Europie i niby jego noga postanęła na dłużej właśnie we Francji. Czy to nazwisko może coś ci mówi, czy niekoniecznie? W każdym razie może to jednak wydłużony efekt pochlebstw i rzekoma sława, które w całej obwolucie są jedynie zasługą jego pogrążonej w żałobie rodziny? Nie robiłem jak na razie żadnego dokładniejszego sprawdzenia, kim był i czym się ten Coherty zajmował, ale uznałem, że podpytam ciebie, bo jeśli faktycznie coś znaczył, to zakładam, że mógłbyś go przynajmniej kojarzyć. Swoją drogą jestem ciekawy, jak Wargin zareaguje na moją obecność po pewnym czasie i czy tym razem pozwoli się pogłaskać. |
druga połowa kwietnia ufam, że wiosenna aura przynosi Panu chwilę odpoczynku. Zdaje się, że to koniec zimy jest najbardziej intensywnym okresem, zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli, zgadza się? Proszę mnie poprawić, moje dzieci już dawno ukończyły uczelnie, stąd też moja pamięć bywa zawodna, kiedy tak wiele się dzieje. Korzystając z okazji, jak co roku, pragnę zaprosić Pana na Bal Magicznej Rady. Motywem przewodnim tegorocznego balu maskowego jest “Po zmroku w Cripple Rock”. Podczas gdy na archipelagu Isles of Shoals księżyc wzniesie się wysoko, gwiazdy na dole będą błyszczeć jaśniej niż kiedykolwiek. Żeby zapewnić wygodę podróży, zapewniam luksusowe auto, które odbierze Pana spod domu. Ufam, że znajdzie Pan czas, aby spotkać się w tak znamienitym gronie i dopełnić wieloletniej tradycji Kręgu. Mam nadzieję, że przybędzie pan razem z córką. To niezwykle ważne, aby przyszłe pokolenia dobrze rozumiały naszą schedę. List w nietypowej, czarnej kopercie zamknięty został czarną pieczęcią z rozpoznawalnym symbolem nestorskiego pierścienia Laffite. Gustowne, imienne zaproszenie od małżonki nestora i najbardziej znanej organizatorki przyjęć w Kręgu opiewa na datę 30 kwietnia. |
30 kwietnia 1985 z pełnym podziwem obserwuję, jak bardzo poświęcasz się dla młodzieży. Praca w szkółce to niewdzięczna i trudna robota, ale ktoś musi ją robić. Dziwi mnie natomiast, jak rzadko widuję cię w Kolekcji. Moja wspaniała siostra Ella wspominała mi, że ledwie miesiąc temu widziała Cię w sklepie, ale nie zdążyłeś wejść, się przywitać. Wiem, jak wiele masz obowiązków, ale brakuje mi Twojej obecności. Nie wiem, czy słyszałeś, ale pod koniec kwietnia jeden z naszych konkurentów Hello&Goodbye padł ofiarą napaści. Podobno zuchwalcami byli czarownicy. Rzecz jasna, przykro mi, bo życzę każdemu przedsiębiorcy w tym mieście wszystkiego dobrego, ale nie ma co się oszukiwać, tak jest, jak niemagiczny rządzi miastem. Może Williamson coś zmieni, ale pewności też nie mam. To dobry moment byśmy znowu przejęli monopol w tym mieście. Niech cię nie zmyli gadanie starych plotkar, celem rodziny nigdy nie było dopiekanie śmiertelnikom. Nie moja wina, że rzadko kiedy potrafią rozeznać się w świecie, a już zwłaszcza docenić najwybitniejsze wytwory naszej rodziny. Wiem, że rozsądny i porządny z Ciebie facet, dlatego nie zdziwi Cię, jeśli poproszę, byś rozeznał się w swoich kontaktach w tym mieście, czy jest dla nas szansa przejęcia rynku w Little Poppy Crest. Wiem, że mogę na Tobie polegać. Z pozdrowieniami, |
01.05.1985 z największym żalem przekazuję informację o odejściu do domu Piekieł naszego nestora, Wesleya Cartera. Ceremonia pogrzebowa odbędzie się 3 maja 1985 roku o godzinie 15:00 w kaplicy cmentarnej w Broken Alley, po której odprowadzimy zmarłego na miejsce wiecznego spoczynku. Następnie, po zakończeniu czarnej mszy żałobnej, w imieniu rodziny zapraszam na uroczystą kolację upamiętniającą zmarłego nestora, która odbędzie się w Country Clubie w North Hoatlilp. List dotyczy wydarzenia prywatnego In memoriam; udział w nim nie jest obowiązkowy, podobnie jak nie jest wymagana odpowiedź na list. Potwierdzenie swojej obecności możesz zgłosić w zalinkowanym wcześniej temacie wydarzenia. |
kwiecień 30, 1985 ostatnio nie było okazji do rozmowy, to też pozwól, że napiszę list. 5 maja o wschodzie słońca spotykamy się z innymi, podobnymi nam, jednej wiary. Znajdziesz czas? Odbiorę Cię spod domu. Myślę, że powinieneś poznać innych. |
