First topic message reminder :



Ostatnio zmieniony przez Lila Al-Khatib dnia Wto Paź 17, 2023 7:58 pm, w całości zmieniany 1 raz

Przyjemne mrowienie w palcach oznaczało, że się udało. Woda ściekająca z mokrych kosmyków włosów wsiąkała w puszysty materiał szlafroka i moczyła kark, ale Lila zdawała się nie zwracać na to najmniejszej uwagi.
Dopiero teraz przyjrzała się pierścieniowi w pełnej jego krasie. Delikatne zdobienie obręczy na palec nabierało masy przy kamieniu, ale biżuteria wciąż wydawała się delikatna. Jasny, niemal przezroczysty kamień odbijał światło ukazując złote dno. Całość powinna prezentować się dobrze zarówno na kobiecej, jak i męskiej dłoni - o ile na męskiej znajdzie się na najmniejszym palcu.
Odłożyła go ostrożnie do szkatuły, zaraz potem wyciągając z niej kolejny górski kryształ. Te niepozorne kamienie posiadały cenną moc.
Rozmasowała sobie kark i przysiadła do pracy. Ostatni raz tego dnia, więcej już dziś nie zrobi. Chwyciła za szlifierkę, przysunęła sobie szkło powiększające i zaczęła dopasowywać kształt. Miejsce na kamień było prostokątne, i taką formę musiał przyjąć tez i sam kamień. Każda ze ścianek musiała być równa, gładka i zmieścić się w przygotowanym miejscu osadzenia. Sam szlif tym razem wybrała bagietkowy - prostokątny ze schodkowym przejściem wydobywającym z kamienia blask. Po wypolerowaniu o dokładnym oczyszczeniu, kiedy już mienił się w świetle lampy, umieściła go w cardze, którą odpowiednio zacisnęła i wyrównała.
Została już ostatnia czynność, którą należało wykonać. Kolejna, krótka modlitwa do Lilith i ukrycie pierścienia w dłoniach. Kolejna próba rozbudzenia magii w krysztale i wydobycia jego specjalnych właściwości tak, by należycie spełniał swoją rolę.
Poczuła przepływająca przez jej żyły magię nie mając do samego końca pewności, czy jej się uda. Trzy zaklęte kamienie w ciągu jednego dnia to było sporo. W telewizji natomiast już jakiś czas temu skończyła się poranna pora na powtórki.


rzut na osadzenie kryształu górskiego w pierścionku: K100 + 23 > próg: 40
zużyte: 1 kryształ górski; złoty pierścień

The member 'Lila Al-Khatib' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 89

4.03.85

Czytając list, który otrzymała od Orestesa z trudem powstrzymała się przed zjedzeniem obu ciastek od razu. Oba wstawiła do lodówki, zasłaniając je słoikiem z kiszonymi ogórkami, żeby Jack się do nich nie dorwał - była pewna, że wtedy nie zobaczy nawet okruszków, a następnie przyjrzała się dołączonemu do listu kamieniowi. Jadeity miały swój nieodparty urok. Lila lubiła ich zielony, uspokajający kolor.
Kolejny list dostarczył odpowiedź, której potrzebowała, a nawet odrobinę więcej. Po odłożeniu kamienia do szkatuły powinna była od razu iść umyć ręce, zamiast brać się za robienie Remingtonowi kanapki.

Do człowieka ilustrowanego, takiego, jakim był Orestes pasowała prosta biżuteria. Wzory nosił na własnej skórze, ich nadmiar na sygnecie byłby zbędny. Tak się składało, że miała pierścień, który powinien spełnić swoje zadanie.
Przeciągnęła się i przygotowała stół do pracy. Narzędzia szlifierskie, powiększające szkło, pędzel do wymiatania opiłków. Prosty, owalny kształt jadeitu wydał jej się odpowiedni. Umocowany w srebrnej obręczy nie powinien o nic zahaczać i przeszkadzać w codziennych czynnościach. Wiele z magicznej biżuterii zwykło pełnić funkcję użytkową, a niekoniecznie ozdobną - ozdoba była w tym wypadku jedynie dodatkiem, uzupełnieniem.
Przysunęła sobie szkło powiększające zamontowane na stojaku i wykonała pierwsze szlify. Powoli, ostrożnie, nie spiesząc się. Pośpiech nigdy nie był sojusznikiem podczas misternych prac. Gdy kamień przybrał odpowiedni kształt, pozostało jej wygładzić i wypolerować jego powierzchnię. Na wszystko potrzebny był czas.
W końcu pozostało już magiczne osadzenie jadeitu w sygnecie. Nim się za to zabrała, zrobiła sobie kilkanaście minut przerwy. Rozprostowanie pleców, przeciągnięcie się, szybka, ale wciąż słodka herbata.
Zamknęła srebro w rozgrzanych kubkiem dłoniach i skupiła w sobie magię potrzebną do dokończenia pracy. W żyłach i opuszkach palców poczuła mrowienie.



rzut na osadzenie jadeitu w sygnecie: K100 + 20 > próg: 55
zużyte: 1 x srebrnypierścionek, 1 x jadeit

zt.

The member 'Lila Al-Khatib' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 66

30.04.1985 - rano

Wielki dzień. Miałam właśnie dzisiaj zrobić coś bez wątpienia głupiego, ale musiałam wymazać wszystkie tropy stawiające mnie w źle świetle. Verity są dla mnie najgorszym zagrożeniem i tak się właśnie składa, że oni mają na mnie haka. Nie byłam pewna, kim jest ta cała Audrey i za kogo się ona uważa, ale gdy będzie balowała, to coś straci. Byłam tego pewna.
Jednak żeby do tego doszło, potrzebowałam pomocy. Pomocy Lili i demonów, które miała dziś dla mnie zakląć. Psotniki są potężne i miałam to udowodnić dzisiejszego wieczora. Oczywiście jeżeli umiejętności kobiety mnie nie zawiodą.
Znalazłam się pod budynkiem chwilę przed dziewiątą. Miałam ze sobą torbę, która odkształcała się pod wpływem ciężaru olejów i kilku kamyków. Zabrałam ze sobą wszystko, co miałam, ale ich zużycie będzie zależało od czasu pracy Lili.
Zapukałam trzy razy, jak to miałam przeważnie w zwyczaju. Z tego co mi się wydawało, to mieszka z nią też Jack, więc ewentualnie zaliczyłabym dwa spotkania jednego dnia.
- Cześć - Uśmiechnęłam się do kobiety, przechodząc przez próg drzwi. - Przyniosłam parę olei, dałabyś radę mi coś dzisiaj zakląć? Sama konsekrowałam kilka wsuwek - śmiało, użyj ich. Możesz zacząć od tego oleju rumowego... - Zaprezentowałam jej na miejscu pracy olej i pojedynczą spinkę, w której powinna z większą łatwością zakląć psotnika.  Ewidentnie dałam jej znać, że zależy mi na czasie, choć zatrzymałam się w monologu, gdy udało mi się jej przyjrzeć i zauważyłam parę niepokojących szczegółów. - ... Lila? Wszystko dobrze? - Wydawała się smutna, choć wcale nie powinno mnie to dziwić. Ja się pozbierałam, bo motywacja do zniszczenia tych, którzy nam zaszkodzili, dała mi siłę. Z nią musiało być inaczej. Obawiałam się, że wpłynie to na dzisiejsze próby magii...

Daję Lili do użytku olej rumowy oraz metalową wsuwkę do włosów (-5 do progu zaklinania psotników)

Powroty do domu zwykle kojarzą się z czymś dobrym. Snem we własnym łóżku, kąpielą w swojej wannie i ogólnym poczuciem bezpieczeństwa. Powrót z Cripple Rock okazał się czymś zgoła innym. Poczucie pustki wzbierało w niej z każdym krokiem, jaki zrobiła w salonie połączonym z miniaturową pracownią. Zuge nie żyła, a ona cały czas czuła bolesne ukłucie w okolicy sera. Brzucha? Sama nie wiedziała, i nie zastanawiała się nad tym.
Ostatnie dni przeleżała w łóżku, a Jack musiał  ją zastępować za barem w swoim pubie. Nie rozmawiała z nim wiele, głównie spała; a gdy już się podnosiła, nie miała ochoty na nic. Kilka razy płakała co sprawiło, że Remington szybko się zmywał nie tylko z samej sypialni, ale w ogóle z mieszkania.
Początkowo, gdy usłyszała pukanie, wcale nie miała ochoty otwierać. Podniosła się jednak i podeszła do drzwi, by, z lekkim opóźnieniem, je uchylić. Na korytarzu stała Blair. Otworzyła je szerzej i odeszła, by dziewczyna mogła wejść do środka. W mieszkaniu panował bałagan - nie miała ochoty na sprzątanie, a Jack miał do tego dwie lewe ręce. Nie odpowiedziała na powitanie, Scully musiała sama za sobą zamknąć.
Słuchała jej słów połowicznie, od razu kierując się do kuchni, żeby zrobić herbatę. Tym razem był to odruch, a nie zwyczajowa gościnność. Nie zapytała Blair, czy w ogóle miała ochotę na coś do picia.
Dopiero po dłuższej chwili spojrzała na przyniesione przez dziewczyny fiolki i spinki.
- Czego dokładnie potrzebujesz? - spojrzała na nią przeczesując palcami hebanowe włosy, którym przydałoby się odświeżenie. Samej Lili z resztą też. - Tak. Nie. Nie wiem - wzruszyła ramionami i westchnęła. Na jej ramionach widoczne były różowe blizny po nasiąkniętym kwasem sznurze. Nie pozbędzie się ich tak łatwo.
- Możemy spróbować... - czajnik zagwizdał, a Lila zniknęła na chwilę w kuchni, żeby przynieść dwa kubki z mocną, ciemną herbatą.
Nie była w nastroju na zaklinanie. Nie była w nastroju na nic. Nie powiedziała tego, ale było to po niej widać. Mimo to, nie odmówiła.

To, co spotkało nas tamtego dnia, było traumatyczne. Nie mogłam nawet w jednym procencie zaprzeczyć temu stwierdzeniu. Zuge już była jedynie w naszych sercach, choć widziałam ją jeszcze nie tak dawno. Trudno będzie pogodzić mi się z tym, że nie posłuży nam więcej matczyną radą, już nigdy nie uśmiechnę się pod nosem, czytając przesiąknięte miłością listów. Byłam pewna, że Lila czuje się podobnie. To właśnie musiał być powód apatii, która od niej biła na kilometr.
- Słuchaj... - Podeszłam do niej bliżej. - Też tęsknię za Zuge. Tamten dzień nie powinien się tak potoczyć, ale ja wiem i ty też na pewno to wiesz, że ostatnie czego chciałaby teraz, to żebyśmy się załamały. - Poklepałam ją jeszcze pokrzepiająco po ramieniu. - Przetrwamy i spełnimy wolę Matki w najbliższych miesiącach. To była nasza ostatnia porażka. - Próbowałam jakkolwiek doprowadzić ją do przytomności, ale bałam się, że jednym uchem mój głos wlatywał tylko po to, żeby wylecieć drugim w formie ledwo przetworzonej. - Zemścimy się, dlatego właśnie do Ciebie przyszłam. Potrzebuję, żebyś zaklęła mi kilka demonów, nie chcę Cię wykorzystywać, ale to dla naszego wspólnego celu... - Poniekąd. - Wstępnie mowa o Barbatosie, Crocellu i Amonie. - Czy była dziś w stanie wykonać tak zaawansowane rzemiosła? Nie byłam pewna, ale wiedziałam, że bez niej moje plany mogą legnąć w gruzach szybciej, niż myślałam. A wraz z nimi ja... Olej rumowy i wsuwka dalej czekały na tym samym miejscu.
- A oprócz demonów... Zabieram Cię za jakiś czas w pewne strategiczne dla Kowenu miejsce... wyczekuj kolejnych listów. - Obie miałyśmy znowu uczynić ten Kowen wielkim, jak sprzed dwudziestego szóstego lutego.

Było tak, jak przypuszczała Blair. Lila nie wsłuchiwała się w jej słowa; nie docierały do niej, umykały gdzieś w przestrzeni pomieszczenia, rozbijały po się po ścianach. Lila dobrze wiedziała, że nie powinna jej tak traktować, jednak.. dziś było jej to wszystko jedno. Tak samo byłoby wczoraj i nie zmieni się to jutro. Uczucie pustki nie ciążyło, po prostu było, jak wszystko inne wokół.
Obietnica zemsty często była kusząca. Zwłaszcza, kiedy jej cel na nią zasługiwał. Spojrzała na Scully i przedmioty, które jej dała. Najpierw ciężko westchnęła.
- Pomóż mi tu powysprzątać. Po prostu wrzucaj wszystko do sypialni - odstawiła flakonik i spinkę na komodę i zabrała się za zbieranie rzeczy. Zrzucony na podłogę koc, pomięty tiszert, jedno i drugie rzuciła do sąsiedniego pokoju. Przetarła dłonią twarz, zebrała ze stołu cztery kubki po kawie i herbacie i zaniosła je do kuchni. Demony nie lubiły bałaganu i w przeciwieństwie do obecnego stanu Lili, nie było im wszystko jedno.
Kiedy już się ze wszystkim uporały i zrobiły miejsce na środku pomieszczenia, wyciągnęła z szuflady komody kamionkową, rytualną misę, którą postawiła na podłodze. Tam też usiadła ze skrzyżowanymi nogami.
- Podaj mi to - wskazała na rzeczy, które przyniosła Blair. - I przynieś zegarek z sypialni. Jest na parparecie. - Olej rumowy wlała do misy a następnie umieściła w niej spinkę. Zamknęła oczy i wzięła kilka głębokich oddechów. Matko, pomóż mi. Podniosła powieki i wpatrywała się przez chwilę w najcieńszą wskazówkę budzika.
- Vocatio spiritalis, ex umbra ad lucem, te invoco, o entitas obscura, veni ad me, Barbatos... - zaczęła, nie spuszczając wzroku z zegarka. Sekunda, dwie trzy, sześć... - Intra objectum, te concludo, Barbatos.

Barbatos: III (90)= K100 + 23 + 5 (przedmiot konsekrowany, spinka)
rzut2: K60 (skutki uboczne)

The member 'Lila Al-Khatib' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 90

--------------------------------

#2 'k60' : 41

Moja twarz posmutniała, gdy dziewczyna zdawała się nie reagować na moje słowa. Każdy żałobę przechodzi inaczej. Ja po stracie matki zachowywałam się trochę inaczej, może nawet gorzej. Byłam wściekła. Wściekła na siebie, wściekła na gwardię i policję, wściekła na cały świat. Biłam się ze Sierrą w Cripple Rock, kłóciłam się z Cecilem w Wallow, mogę wymieniać tak w nieskończoność. A Lila? Była po prostu smutna. Miała do tego pełne prawo.
Zmarszczyłam brwi, gdy ta kazała mi posprzątać. Może byłabym inaczej do tego nastawiona, gdybym wiedziała, że ma to związek z zaklinaniem, bo odebrałam to raczej jako przysługa za przysługę, wcale nie zwyzywałabym jej w myślach. Gdy się odkręciła, obróciłam znudzona oczami i przystąpiłam do żmudnej roboty, zbierając bluzki i inne śmiecie, które zalęgły się na podłodze. Byliśmy w Sonk Road i bałam się trochę, że przyniosę do mieszkania pluskwy i karaluchy, które mogłyby zaląc się w tym całym syfie.
- Masz - Podałam jej surowce, które wymagane były do zaklinania. Miałam nadzieję, że jak już miała swój wyczekiwany porządek, to uda jej się zakląć Barbatosa. Ruszyłam jeszcze po zegarek, który również znalazł się po chwili w jej rękach. - Powodzenia - Dodałam na koniec, bo przy tak zaawansowanym demonie, nietrudno zatruć się magią.  Zaczęła inkantować niedługo po tym, a ja obgryzałam paznokieć w stresie. Po pierwsze olej rumowy, to jeden z najdroższych, które dostępne są na rynku. Nie chciałabym, żeby poszedł on na marne.
Intra objectum, te concludo, Barbatos - Powiedziała po krótkiej przerwie Lila, a ja wstrzymałam oddech. Udało się? Czułam, że tak, choć uśmieszek zszedł mi z ust, gdy musiałam wręcz zerwać się, żeby nie uderzyła głową o podłogę.
- Na Lilith... - Syknęłam pod nosem, gdy nie mogłam jej utrzymać, więc z trudem doczłapałam się z nią do kanapy, żeby pomóc jej tam usiąść.
- Udało Ci się, prawda? - Zaczęłam, gdy dziewczyna zaczynała wyglądać coraz lepiej. - Bardzo Cię boli? Mam tabletki na migrenę w torbie, chcesz? - Spytałam ze szczerą troską, miałyśmy jeszcze kolejne demony do zaklęcia.

Gdy Lila się ogarniała, ja zajęłam się oczyszczaniem misy z oleju rumowego, jak i spinki z Barbatosem. Było to żmudne, bo ten tłusty płyn tak łatwo nie chciał oderwać się od misy, ale wkrótce się udało, a na jej stanowisku pracy leżał już olej tulipanowy wraz z czerwoną wsuwką. - Na pewno dasz radę? - Spytałam jeszcze, mrużąc oczy, gdy spoglądałam na jej reakcje.

Zabieram zaklęty przedmiot i użyczam Lili konsekrowaną czerwoną wsuwkę i olej tulipanowy

W chwili ukończenia inkantacji poczuła ostry ból głowy. Straciła ostrość widzenia a obraz przed jej oczami zawirował na tyle mocno, że upadła na podłogę. Na swoje szczęście, już i tak na niej siedziała. Gdyby jednak nie Blair, uderzyłaby o nią głową. Mogłaby przysiąc, że na kilka sekund straciła przytomność. Zmarszczyła brwi mrucząc pod nosem coś niezrozumiałego nawet dla siebie i spróbowała się podnieść, kiedy Scully sadzała ją na kanapie. Przez moment w ogóle jej nie widziała. Ani koleżanki, ani kanapy, ani nic innego.
Barbatos był potężnym i trudnym do zaklęcia demonem, dlatego konsekwencje były więc oczywiste. W innych okolicznościach od razu zapytałaby dziewczynę, do czego jest jej potrzebny. Zwykle nie zadawała klientom takich pytać, ale ta tutaj nie była pierwszą lepszą osobą, która do niej przyszła. Dziś nic nie miało znaczenia.
- Zaraz głowa mi pękni... - wymamrotała uciskając palcami skronie. - Daj...
Wzięłaby cokolwiek, byle tylko uśmierzyło jej ból. Połknęła dwie tabletki, które dała jej Scully i wypiła łyk herbaty a prawda była taka, że najchętniej po prostu położyłaby się w łóżku i spróbowała zasnąć. Jeszcze trochę, jeszcze kilka chwil.
Gdy czekała, aż proszki zaczną działać, Blair szorowała kamionkową misę, w której nie mógł zostać ślad po rumowym oleju. Dobrze, że zdawała sobie z tego sprawę. Na kolejnego demona musiała jednak zaczekać jeszcze kilka chwil.
Dopiero po kwadransie nietypowej dla Lili ciszy, ponownie usiadła na podłodze, przy przygotowanej misie i wlała do niej olej. Tym razem tulipanowy. Miał przyjemny zapach. Zaraz potem znalazła się w nim czerwona spinka - wsuwka. Lila wcale nie miała pewności, czy się uda przy takiej migrenie. Ale była na to obojętna.
- Vocatio spiritalis, ex umbra ad lucem, te invoco, o entitas obscura, veni ad me, Amon... - kolejne sześć sekund, których musiała uważnie pilnować. Tik-tak. - Intra objectum, te concludo, Amon.


Amon: I (45)= K100 + 23 + 5 (przedmiot konsekrowany, spinka)

The member 'Lila Al-Khatib' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 34

Pognałam jak najprędzej do torby, którą zostawiłam na ziemi przy drzwiach wejściowych, żeby zaraz wygrzebać z niej listek z dwoma mocnymi tabletkami na receptę. Jako czarodzieje, nasze organizmy działają inaczej, jak i przyjmują leki w inny sposób, jak śmiertelnicy. Nic więc dziwnego, że Lila wzięła dwie mocne tabletki leków, bo jedna raczej by nie zadziałała w naszym przypadku.
- Nienawidzę tych migren... Mogliby wreszcie opracować na nie jakiś skuteczny eliksir... - Westchnęłam ciężko, spoglądając, jak Albanka popija je wodą i zabrałam się za szorowanie rytualnej misy, żeby nie siedzieć bezczynnie w tym czasie.
Ten demon był łatwy. Miał mi posłużyć jedynie za znalezienie dobrej drogi, gdy będę już w środku. Byli bogaci, więc zakładam, że mieli bardzo duży metraż swojego domostwa. Według mojej wiedzy, którą pojęłam, przygotowując się do włamania mojego życia, Amon ma znać przeszłość i przeszłość, a uraczony wypuszczeniem ma mnie uraczyć wskazówką. Czy będzie przydatna? Miałam się o tym przekonać jeszcze tego samego dnia.
Kolejna inkantacja, sześć sekund i Amon również ugiął się pod magią Lili. Tamtego dnia nie pokazała się z najlepszej strony, ale jej zadaniem, jak widać, jest świecenie na kulisach bitew.
- Świetnie, idealnie. - Uśmiechnęłam się pod nosem, gdy poinformowała mnie o sukcesie. - Mam jeszcze ten olej... - wyjęłam korek ze szklanej buteleczki, żeby go powąchać. Pachniał cytrusami. - Olej pomarańczowy, jak sprawdziłam, służy do zaklęcia Crocella. Powinien być łatwiejszy do zaklęcia, choć wciąż nie będzie to łatwe... - Wytłumaczyłam jej, choć domyślałam się, że dziewczyna z pewnością o tym wiedziała. Miał wzmocnić moje poczynania z czarami iluzorycznymi i zostać ze mną jak najdłużej, a przynajmniej taką miałam nadzieję.
Martwił mnie dalej jej stan. Była apatyczna, miałam wrażenie, że mnie raczej nie słucha, a moja obecność była dla niej karą. Czy da sobie radę też z tym?
Zabrałam miskę uwaloną olejem tulipanowym na szorowanie i po dziesięciu minutach intensywnego czyszczenia, była gotowa do użytku.
- Trzymam kciuki... - Chciałam ją wspomóc, żeby zaklinanie poszło jej dobrze i żeby przestała się smucić, bo jak mogła to robić, gdy Lilith zeszła na ziemię? Spróbowałam sprojektować jej emocję nadziei, tak jak zrobiłam to ze Sierrą...

Zabieram zaklęty przedmiot i udostępniam Lili zawieszkę na suwak do torby [-5 do progu zaklinania adherentów] oraz olej pomarańczowy.
1. Rzut na projekcję emocji [nadzieja]. Próg: 85 - 23 = 62

The member 'Blair Scully' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 67

Pulsujący ból gdzieś z tyłu głowy cały czas dawał się we znaki, ale dzięki tabletkom Blair ustępował. Wypiła jeszcze kilka łyków herbaty a kiedy Scully znowu zajęła się czyszczeniem misy, położyła się na podłodze i zamknęła oczy. Nie był to dobry pomysł; miała wrażenie, że wiruje i niewiele brakowało, by ją zemdliło. Zapach pomarańczowego olejku na swój sposób działał jednak kojąco.
- Nie wim, czy to się uda - powiedziała cicho, kiedy dziewczyna postawiła przed nią wyczyszczoną misę. Błyszcząca, wewnętrzna ścianka odbijała od siebie promienie porannego słońca, które wpadły do pomieszczenia przez okno. Dwa udane zamknięcia demonów nie sprawiły, że jej nastawienie się zmieniło. Westchnęła ciężko i podała Blair kubek - niemy znak, żeby postawiła go na jakimś blacie.
Nie miała pojęcia co robi Scully, ani że cokolwiek robi. Nagle jednak się ożywiła; niewiele, ale różnica była zauważalna.
- Nie będzie łatwo - uprzedziła, chociaż to, co powiedziała, było oczywiste. Zaklęcie trzech demonów pod rząd to nie były przelewki. Szczególnie, że dwa z nich był wyjątkowo silne. Scully poprosiła dzisiaj o wiele.
Otworzyła flakonik z ostatnim olejem, a panujący w całym mieszkaniu zapach kadzideł zmieszał się z intensywną pomarańczą. Następnie do misy trafiła zawieszka, a Lila pozwoliła sobie na kilka głębokich oddechów. Ból głowy mijał powoli, ale dzięki projekcji, ignorowanie go przyszło nieco łatwiej.
- Vocatio spiritalis, ex umbra ad lucem, te invoco, o entitas obscura, veni ad me, Crocell - odmierzała kolejne sekundy nie odrywając spojrzenia od wskazówek stojącego obok budzika. Odpowiednie odmierzenie czasu było w zaklinaniu demonów najważniejsze. Tik - tak, jedna sekunda, trzecia i szósta.- Intra objectum, te concludo, Crocell.



Crocell: III (85) = K100 + 23 + 5 (przedmiot konsekrowany, spinka)
rzut2: K60 (skutki uboczne)
rzut3: K6 - objawy poeventowe