First topic message reminder :

Konsekracja to jedynie wierzchołek góry lodowej jego dzisiejszych potrzeb.
Intensywna, drzewna i lekko ziemista woń, nasuwając skojarzenia z gęsto zalesioną drzewami iglastymi częścią Cripple Rock uwalnia się, gdy przelewa olej do marmurowej, wyczyszczonej dokładnie dwa dni temu misy. Jej gęsta, tłusta konsystencja chwile potem oblepia naszyjnik z palladu.
Havillardowi nie towarzyszą żadne myśli. Chce jak najlepiej wykorzystać wolny czas, który nie jest wypełniony pracą na rzecz tutejszej policji. Zapomina o stercie zobowiązań, pod którym ugina się jego oficerskie biurko. Zapomina o dwóch listach, na które jeszcze nie odpisał i o wizycie w domu rodzinnym. Wszystkie troski wypędza ze swojej głowy. Skupia się na unoszącym się w powietrzu zapachu. Na magii przepływającej przez sieć wijących się pod zwojami skóry żył. O Piekle, z których czeluści chce wezwać kolejnego na przestrzeni ostatnich tygodni demona. Imię ma niewinne, niezdradzającego niczego - Renowe.
- Vocatio spiritalis, ex umbra ad lucem, te invoco, o entitas obscura, veni ad me, Renowe - pierwsze słowa wydobywające się z ust Arlo przecinają panującą w niewielkim metrażu cisze. Sześć sekund później, z ust sączą się kolejne: - Intra objectum, te concludo, Renowe.
Co nastąpi później może zrodzić w nim dwojakie odczucie - albo irytacje zmarszczkami przecinającą czoło, albo satysfakcją wybijającą śmielszy rytm organu ukrytego w piersi, gdzie konsekwencją obu niewykluczone, że będzie uporczywy, zwalający z nóg ból głowy.

Zaklinanie Renowe (st 75), k100 + 20 + 5 (marmurowa misa) + 5 (biżuteria z rodonitem) + 5 (przedmiot konsekrowany) + 5 (Purson)
Porytualne skutki uboczne k60 (złagodzone biżuterią z jadeitem)
Zużyty olej z jodły syberyjskiej

The member 'Arlo Havillard' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 77

--------------------------------

#2 'k60' : 31

Jest późno. Dochodzi północ. Evan jeszcze nie wrócił z Bostonu. Zabrał ze sobą Stellę. Ta świadomość sprawia, że Havillard wziął nadgodziny. Nie chciał wracać do pustego mieszkania. Widok znajomej klatki schodowej utwierdza go w przekonaniu, że podjął słuszną decyzje. Wspina się po schodach na drugie piętro. Drzwi mieszkania numer osiem witają go brawą burgundu. Znajduje klucze i je otwiera. Nawet Scarlett nie ma w środku, pewnie wyszła z Tessą na miasto.
Gubi skórzaną kurtkę w przedpokoju i przechodzi do kuchni. Nie chce zasypiać w pustym, zimnym łóżku, więc zaopatruje się w kawę, by przegonić zmęczenie i zagląda do pracowni. Po jego ostatniej jego przygodzie za zaklinaniem, gdy pod skórnie zawitał ból, zrobił sobie kilkudniową przerwę, by złapać oddech i uniknąć ewentualnego wzrostu stężenia zatrucia magicznego. Pozwoliła mu na to praca - zabłądził w zawiłe korytarze zagadek kryminalnych, które piętrzyły się na jego biurku. W pomieszczeniu panuje przyjemny półmrok. Zapala świece i wzrok koncertuje w jedno miejsce.
Jest tam. Leży na biurku, osamotniony, ale nie zapomniany Arlo spogląda na niego za każdym razem, gdy pojawia się na progu pracowni - pamiątka po jednej z ostatnich wizyt Phillipa w jego mieszkaniu nieustannie przypomina o swojej obecności.
Ujmuje w place złoty łańcuszek, delikatnie, jakby bał się, że uszkodzi ogniwa. Już wcześniej poczynił odpowiednie przygotowania - poddał przedmiot zabiegom oczyszczającym, teraz może przejść do konsekracji.  Na pergaminie zapisuje słowa modlitwy - Levi facilitati, adhaerentem adstringo i, niemal zaraz potem, wypowiada je dziesięciokrotnie, palce zamykając na biżuterii.

Konsekracja złotego łańcuszka (st 50), k100 +29
Pergamin 5/5

The member 'Arlo Havillard' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 76

Biżuteria wykonana ręką Phillipa jak zwykle jest gwarancją niezawodności, ale jednak nie traci czasu. Konsekracja jest niczym w porównaniu z wydobyciem demona z piekielnych odmętów.
Purson będzie mu równie przychylny, co kilka dni wcześniej?
Zaraz się okaże.
Onieśmielony sukcesem sprzed kilkoma minutami, papieros i kubek kawy później, przystopuje do kolejnej procedury - przelewa olej z zielonej herbaty do marmurowej misy, czemu towarzyszy subtelny uśmiech przyklejony do warg. Biżuteria już czeka na jej dnie.  
Nie czuje już zmęczenia. Być może ma na to wpływ unosząca się w powietrzu woń. Być może zastrzyk kofeiny, jaki sobie zaaplikował. Prawa dłoń oddziela centymetry od gęstej, oleistej substancji, gdy z ust płynął słowa:
- Vocatio spiritalis, ex umbra ad lucem, te invoco, o entitas obscura, veni ad me, Purson. - Najgorsze przychodzi sześć sekund później. – Intra objectum, te concludo, Purson.

Przywoływanie Pursona (85), k100 + 20 + 5 (marmurowa misa) + 5 (biżuteria z rodonitem) + 5 (przedmiot konsekrowany) + 5 (Purson vol 1.0)
Porytualne skutki uboczne k60 (złagodzone biżuterią z jadeitem)
Zużyty olej z zielonej herbaty

The member 'Arlo Havillard' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 25

--------------------------------

#2 'k60' : 59

Wtedy, ostatniego dnia kwietnia nie powiedział ostatniego słowa, chociaż nadal czul w przełyku gorzki, wręcz mdlący posmak porażki. Słowo „poddać się” nie występowało jednak w jego słowniku – ani wcześniej, ani obecnie. Demonologia to ścieżka, którą wybrał, którą chciał podążać i którą kroczył dumnie, z uniesioną głową. Konsekwencje, które czuł na skórze, były ledwie przeszkodami.
Gdy gorączka w końcu opadła i wróciły mu siły, w końcu może poprawnie funkcjonować, bez obawy, że ostry ból głowy, zwali go z nóg, wykluczy go na kolejne godziny, dni i znokautuje zupełnie jego chęci. Nie marnuje czasu - zaopatruje się w dwie kolejne flakoniki oleju z zielonej herbaty i ponownie przekracza próg pracowni, w której ostatni raz był tego feralnego dnia. W powietrzu unosi się nieprzyjemna dla dróg oddechowych duchota wymieszana z wonią zleżanego oleju.
Z papierosem w zębach, podchodzi do okna. Otwiera go na oścież, by wpuścić do pomieszczenia odrobinę świeżego powietrza. Misę czyści z pozostałości substancji, która pozostała na jej dnie. Równie czule obchodzi się ze złotym łańcuszkiem.
Z odkorkowanej buteleczki wydobywa się woń, która czule łaskocze go w drogi oddechowe. Przymyka na chwile powieki. Trzy miarowe oddechy później wyobraża sobie, że jest kwiatem lotosu kołyszącym się bezwiednie na spokojnej tafli jeziora.
Purson, tym razem ci nie odpuszczę. Myśl ta gości pod sklepieniem jego czaszki, gdy przelewa zawartość szklanego naczynia do tego większego, marmurowego i zanurza w oleju biżuterię.
- Vocatio spiritalis, ex umbra ad lucem, te invoco, o entitas obscura, veni ad me, Purson - wypowiada słowa, a potem, sześć sekund później, z zegarkiem zamontowanym w  głowie, kolejne: - Intra objectum, te concludo, Purson.


Przywoływanie Pursona (85), k100 + 20 + 5 (marmurowa misa) + 5 (biżuteria z rodonitem) + 5 (przedmiot konsekrowany) + 5 (Purson vol 1.0)
Porytualne skutki uboczne k60 (złagodzone biżuterią z jadeitem)
Zużyty olej z zielonej herbaty

The member 'Arlo Havillard' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 59

--------------------------------

#2 'k60' : 54

Po wilgotnym karku spływają krople wody, gdy zaczesuje do tytułu mokre włosy. Panująca w mieszkaniu cisza jest na moment przerwana przez skrzypiące na zawiasach otwierane drzwi pracowni. Wchodzi do środka, by najpierw zamknąć okno; gwar, który chwilę wcześniej dochodzi z ulicy, zostaje przytłumiony. Przez dwa oddechy kontempluje widok rozciągający się zza szyby, a potem wzrok przenosi na biurko. Złota obrączka, dzień wcześniej przygotowana do konsekracji, lśni w promieniach wślizgującego się do pomieszczenia słońca, chociaż to już tylko kwestia czasu, kiedy dotknie linii horyzontu i zniknie z zasięgu spojrzenia, zrzucając na miasto kurtynę nocy.
Zanim w ostatnim buchu żar papierosa ostatecznie zbliży się do filtra, siada i spisuje na skrawku pergaminu słowa znajomej sentencji - levi facilitati, adhaerentem adstringo, pismem bardziej czytelnym niż tym, którym posługuje się na co dzień, co ułatwia mu wieczne pióro. Obejmuje dłonią biżuterię, obraca ją między palcami i w końcu, wrzucając zwłoki nałogu do popielnicy, recytuje modlitwę dziesięciokrotnie, by nasycić obrączkę przepływającą przez pory skóry magią.  

Konsekracja złotej obrączki, Levi facilitati, adhaerentem adstringo (st 50), k100 + 29
Zużywam pergamin 1/5

The member 'Arlo Havillard' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 92

Przyjemne ciepło rozlewa się po dłoni, kumuluje w opuszkach palców i spływa na błyskotkę ze złota, która przestaje być wyłącznie ozdobą, jaką wsuwa na palec serdeczny, by uniknąć pytań z puli niewygodnych - dlaczego pomimo trzydziestki na karku nie łączyły go z żadną damą węzeł małżeński.
Kolejny przedmiot, który czeka w kolejce do konsekracji, jest niepozorny, nasuwający jednoznaczne skojarzenia z hazardem - samotna karta as trefl.
Podobnie, jak złota obrączka, Arlo więcej uwagi poświęcił jej dzień wcześniej. Dzisiaj od razu przechodzi do czynu. Na pergaminie pojawiają się słowa modlitwy - joculatori vinculum parum allevio, a minutę później, ubrane w łagodny ton, opuszczają jego usta.

Konsekracja karta as trefl, Joculatori vinculum parum allevio (st 50), k100 + 29
Zużywam pergamin 2/5

The member 'Arlo Havillard' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 5

Tym razem magia milczy, głucha na jego wezwanie,; zamiast ciepła czuje chłód, od którego mrowieją opuszki palców; zamiast ulgi, czuje nagły, pulsujący ból w skroni, kiedy znowu do głosu dochodzą skutki uboczne zaklinanie Pursona.
To nie skrusza muru pewności siebie, jaki się otacza, ale zmusza do zadumy. Znajdując się pod jej wpływem daje sobie czas; sobie i magii. Wychodzi z pracowni, by zaaplikować sobie pastylkę aspiryny, którą przełyka łykami mocnej, wcześniej zaparzonej herbaty, teraz już zimnej, gorzkiej w smaku, a jednocześnie otrzeźwiającej, niemal równie pobudzającej, co zimny prysznic.
Do pracowni wraca po kilku minutach. Słońce już dotknęło linii horyzontu; na niebie rozlała się paleta barw składająca sie z wielu odcieni pomarańczy i czerwieni. Nie zwleka dłużej; czyta zapisaną na kawałku pergaminu sentencje, aby upewnić, że nie popełnił żadnej literówki, chociaż, wobec niepowodzenia, jest zupełnie bezużyteczna.  
Chcąc się upewnić, że tym razem nie wystawi do wiatru jego dobrych chęci, czyścić małą, ledwie mieszczącą się między palcami miotełką kartę i jeszcze raz, wolniej, wyraźniej, spisuje na urywku pergaminu słowa, które chwile później tańczą na języku do wybijanych przez rytm w sercu taktu:
- Joculatori vinculum parum allevio.

Konsekracja karta as trefl, Joculatori vinculum parum allevio (st 50), k100 + 29
Zużywam pergamin 3/5

The member 'Arlo Havillard' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 65

Nadal czuje pod językiem gorzki posmak wcześniej wypitej herbaty, gdy tym razem magia głośno demonstruje swoją obecność - ciepłą strużką energii niemal parzy mu skórę, ale równie natarczywie nasyca niepozorną kartę magiczną energią.
To nie koniec, to ledwie początek, tli się w umyśle Havillarda, gdy czwarty skrawek pergaminu wypełnia znajomymi słowami, a między palcami pojawia się szklana zawieszka. Jej nieregularny kształt kaleczy go w palec, ale nie dostrzega pojawiającej się na powierzchni skóry plamki krwi.
- Joculatori vinculum parum allevio - kolejny raz ta sama modlitwa odbija się cichym tembrem od ścian pomieszczenia; kolejny raz serce bije do rytmu spokojnego oddechu; kolejny raz te same znajome, przyjemne ciepło rozlewa się po ciele.

Konsekracja szklanej zawieszki, Joculatori vinculum parum allevio (st 50), k100 + 29  
Zużywam pergamin 4/5