Sterta listówSierry Ignacio

13.01.1985Pani Ignacio,

brzmi Pani jak ktoś, kto nie przyjmuje odmowy.
Podejrzewam, że Ona również.

Proszę przyjść najlepiej w środę wieczorem. Niech nie zniechęci Pani rozgardiasz panujący w mieszkaniu. Dopiero przed paroma tygodniami wróciłem do Saint Fall po wieloletniej nieobecności.
Ale to może również Pani już wie.

Adres znajdzie Pani na kopercie.

Serafino Paganini

11 — II — '85Signora Ignacio,
Jimmy Armstead wiedział, że nie lubię być pospieszany. Jeśli sprawa jest tak pilna, na jaką brzmi, jutro o 12:30 będę w Palazzo di Fuoco. Proszę użyć głównego wejścia, usiąść przy stoliku najbliżej kuchni i zamówić tiramisù — dosłownie poprawia nastrój.

Cordialmente,
Valerio T. Paganini

późny wieczór 7 styczeń 1985Siema Sierra,
Brzmi jak dobry pomysł na wspólne spędzenie czasu, piszę się na to. Spotkajmy się już na miejscu.
Itzel

25.01.1985Sierro,
Też próbujesz wypełnić luki w pamięci?
Przebieg wczorajszej nocy budzi we mnie spectrum wątpliwości. Będę szczery, film mi się urwał i nie mam pojęcia, jak trafiłem do mieszkania i czemu w pokoju mam taki bajzel. Do tej pory próbuję doprowadzić się do stanu używalności, ale nie słyszę własnych myśl, tylko twój krzyk.   Ten tani alkohol musiał mi zaszkodzić.
Daj znać, jak się czujesz. Wróciłaś bezpiecznie do mieszkania?

Cecil

28 luty 1985Droga Sierro,
Medium są chyba o wiele bardziej solidarne, niż mogłoby się wydawać… A mówię piszę tak, bo kilka dni temu też wylądowałam pod Cripple Rock.
Chyba dokładnie wiem, co masz na myśli, choć tamtego dnia miałam zupełnie na odwrót. Nie próbowałam nic przywołać, a jednak coś i tak przyszło. Do tego zostawiło na mnie okropny smród, jakby pociągnęło mnie ze sobą na tamten świat. Ciekawie, czy ty też byś to ode mnie wyczuła. Może to, co przywołałaś, jakimś cudem znalazło się u mnie? W końcu pod Cripple Rock są magiczne tunele, słyszałaś?
Mimo wszystko, ze mną wszystko w porządku. A Ty, jak się czujesz? Potrzebujesz towarzystwa, czy pielęgniarki i pałętające się wokół dusze Ci wystarczają? Daj znać, czy potrzebujesz porozmawiać w cztery oczy.

T.

PS. Siedząca obok mnie Lyra serdecznie Cię pozdrawia (stroi się dla jakiegoś faceta i nie ma czasu dorzucić od siebie czegoś ambitniejszego). Obie sądzimy, że Twój dobór słów jest bezbłędny.

28 luty 1985Droga Sierro,
Nie mam pojęcia co ja właśnie do cholery przeczytałam, ale na pewno mądrze piszesz. Ponadto, ufam, że mimo wszystko cała sława zostanie przypisana Tobie.
Zapewniam Cię również, że myję się regularnie, ale na wszelki wypadek spróbuje mydła lawendowego. Nikt z sąsiadów jeszcze nie narzekał na zapach, więc może faktycznie tylko mi się wydaje.
W wolnym czasie na pewno możesz oczekiwać i odwiedzin i czekolady. Znam osobę, która została w szpitalu po wydarzeniach z Cripple Rock, więc i tak zamierzałam odwiedzić oddział magiczny.
I nie musisz się martwić o moje dokumenty, Sierra. Ten najważniejszy, czyli amerykański akt urodzenia, już mam. W razie czego, gdyby jednak chcieli wywozić gdzieś którąś z nas, przypieprzę im łopatą. Tak dla sportu. Taki sprzeciw chyba powinni zrozumieć.
Co do Lyry, możesz być pewna, że odpisze Ci zaraz po powrocie z randki spotkania. Tak myślę…
T.

1 marca 1985Szanowny Czarowniku
w związku z wydarzeniami mającymi miejsce w Cripple Rock dnia 26 lutego o godzinie 16:01, pragniemy wyrazić nasze głębokie ubolewanie nad sytuacją, która Państwa spotkała. Z przyjemnością informujemy, że Magiczna Rada północno-wschodniego wybrzeża USA zdecydowała się na przekazanie w Państwa ręce odszkodowania wysokości 200 dolarów!

Patti Perlman

1 marca, 1985 rokuSierro,

tak, żyję, pipo. Cieszę się, że Ty również — trup nie napisałby takiego pięknego listu, chociaż wnioskuję po nim, że było blisko. Dziękuję za komplement, chociaż jest on wątpliwej jakości. Jesteś ładna na każde standardy.

Przyniosę Ci tyle grejpfrutów, ile tylko zechcesz i jakieś żelki. Lubisz kwaśne? Wezmę takie, i takie. Będę dzisiaj. O której macie godziny odwiedzin?


Pozdrawiam,Lyra

02.02.1985Sierro,
Jesteś kolejną osobą, która snuje teorie spiskowe. Jestem podobnego zdania. Nie mogę spać po tym, co odjebało się na Placu Aradii. Mam koszmary, w których morduję własną siostrę. To jest chore, nie, to jest pojebane i skandaliczne.  I niemożliwością jest to, że nagle wszystkie nieszczęścia skupiły się wokół naszej małej mieściny.
Czy ty widziałaś te głupoty, co Piekielnik wypisuje? To nie tylko zamach na nasze życie, Sierra, to też zamach na wolność słowa! Okłamują nas na każdym kroku! Mówię ci, jakiś analfabeta to pisał. Bajkopisarz od siedmiu boleści. Obrzucę jego dom zgniłymi pomidorami, jak się dowiem, gdzie mieszka, na pewno się dowiem!
Więc, gdzie byłaś?  W Rosji? I nie wysłałaś mi pocztówki?! Naprawdę jest tam tak okropnie zimno? Gorzej niż w Cripple Rock w środku zimy? I jakie olbrzymy? W Rosji mieszkają olbrzymy? Takie trzymetrowe półgłówki z gilami pod nosem i maczugą w łapie?
Co ty gadasz? Meksyk jest przecież fajniejszy od Rosji. W Meksyku tak nie pizga. I piją tam tequilę, a nie ten paskudny bimber smakujący jak siki.  
Mam nadzieję, że w szpitalu dobrze cię karmią i podstawą twojej diety nie jest tylko morfina.
Którą? Tą z nadzieniem truskawkowym?
C.

11.03Sierka,
Sonk Road zawsze byli zbudowana z guwna i kartonu, więc się trzyma. Słyszałam co się stanęło. Wszystko w porządku.
Chcesz pierścionek, naszyjnik, kolczyki, korek analny?
L. AK.

11.03Sierka,
Dobrze wywrużyłaś, pierścionek mi się nie udał. Inaczej, sam sobie wyszł, ale nie ma żadnych właściwoźci. Strasznie mnie złości o to!
Jutro spróbuję jeszcze raz i trzymaj kciuki, że tym razem wszystko pujdzie tak, jak powinno.

L. AK.

23 marca, 1985 rokuPipo Sierro,

jak się czy czujesz się już lepiej? Nie chcę zawracać Ci dupy, jeśli Cripple Rock dalej daje Ci w kość, więc jeśli tak jest, to po prostu zignoruj ten list. Znaczy się nie w całości — jest tu kilka rzeczy, które warto, żebyś zapamiętała. Zacznę od nich, na wypadek, gdybyś znudziła się w połowie.

Twoje cycki wcale nie są dużo większe.

OK, mam na nowo Twoją uwagę. Słuchaj:

1. Przeprowadziłam się. Nowy adres na kopercie powinien być tego pierwszym sygnałem — masz oczywiście otwarte zaproszenie do mieszkania, aczkolwiek, jeśli gdy wszystko się uspokoi, to zorganizuję jakąś parapetówkę. Może; to nie jest zobowiązująca deklaracja.

2. Mieszkam teraz sama Miałam mieszkać sama (mieszkanie jest niewielkie i właściwie jest tylko jednym pokojem); stać mnie na nie z bardzo prostego szczegółu — mam jednak lokatora, a tym lokatorem jest pierdolony duch. Jestem normalnie towarzyską osobą, ale niekoniecznie dobrze nam się razem mieszka. Czy mogłabyś z nim może porozmawiać o eksmisji jak medium z duchem?

3. Przy przenoszeniu się do nowego lokum, tragicznie wyjebałam się na schodach z kartonem z zapasem eliksirów. Miałabyś może czas/chęci/dobre chęci pomóc mi go uzupełnić o podstawowe pozycje? Cokolwiek z tej listy mnie zadowoli:

— eliksir na podstawowe dolegliwości,
— kwaśny wywar,
— złota polewka.


Oczywiście zapłacę za każdy z nich — podaj tylko swoją (rynkową) cenę.

Ah, dołączyłam do listu moje zielone dziecko. Niestety, nie wszystkie kwiatki mieszczą się w nowym mieszkaniu, więc muszę się ich sukcesywnie pozbywać. Paprotki lubią ponoć, jak się w ich towarzystwie pali albo mówi po hiszpańsku — przysięgam, nie zmyślam.

Całuski,Lyra

18.03Mała
zmień perfumy, tamte są strasznie męczące. Te na pewno będą lepsze.
Sprawdź, czy masz w szafie strój kąpielowy, niedługo może ci się przydać.
; )

5 — III — 1985Sierra
jutro chyba wychodzę z tego pierdolnika. Szpitala, znaczy się. Nic się tu nie zmieniło odkąd Ty wyszłaś, tak samo śmierdzi i podają to same żarcie.
Ale nie po to piszę - piszę po to, żeby Ci przekazać wiadomość - mam z powrotem swoją strzelbę. Johan van der Decken odesłał ją do mnie. Więc nie miałaś racji - wcale jej nie ukradł.
Wyczyścił ją nawet i zapakował żeby nie uszkodziła się w transporcie.

Porządny z niego człowiek, na to wychodzi.

Misty